داشتن فرزند حرف‌گوش‌کن و مؤدب آرزوی هر پدر و مادری است اما به حقیقت پیوستن این رؤیا کاری بسیار سخت است.تربیت فرزندان از جمله مهم‌ترین وظایف هر پدر و مادری است. آینده کودکان و فرزندان ما بستگی به تربیت و نوع بار آمدن آن‌ها در دوران کودکی دارد. اما قبل از همه این‌ها این کودکان هستند که می‌بایست حرف‌گوش‌کن باشند! حرف‌شنوی کودکان موضوعی است که بیشتر خانواده‌ها با آن درگیر هستند.
بچه‌ها به طور کلی مخالف گوش دادن نیستند؛ نوزاد صداهایی با زیر و بم خاص را ترجیح می‌دهد و نسبت به آن‌ها عکس العمل نشان می‌دهد. اگر پدر با لحن آرام مردانه با او صحبت کند ممکن است توجه کند؛ اما مسلما به سمت صدای مادرش برمی‌گردد. این موضوع شاید به این دلیل باشد که او، در بطن مادر، نسبت به صدای او شرطی شده است. این صدای زیر مادرانه، همان صدایی است که همه ما موقع صحبت با نوزادان و بچه‌های کوچک به کار می‌بریم. آنچه این« صدای خاص» به یک بچه می‌گوید، این است : «حالا، من فقط با تو صحبت می‌کنم». با این کار ما احتمال گوش دادن را افزایش می‌دهیم.
توجه کردن کودک حالتی آهنگین دارد. یعنی بین زمان‌هایی که او در خودش فرو می‌رود «نت پایین» و مواقعی که حواسش با دقت کافی متوجه ماست «نت بالا »، هماهنگی وجود دارد. محققین با استفاده از نوار مغزی نشان داده‌اند که مغز کودکان در تمام طول روز یک چرخه را ـ بالا و سپس پایین برای بازسازی ـ طی می‌کند و یکی از دلایل بی‌توجهی پی‌درپی آن‌ها به توصیه‌های والدین همین است.
…