گردآوری و تنظیم: مریم سیادت
ساعت
قطعی برق
* در قلب امریکا، کالیفرنیا، سکرمنتو: از ساعت
ده پریشب برق‌ها رفته. صد و هشتاد و دو هزار خانواده برق ندارند. یک چیزی حدود سی
ساعت شده. ما با دو تا بچه و یک بیمار، دیشب با هوای منفی یک خوابیدیم.
* اگر ایران بود، صد نفر بودند که برویم خانه‌شان
ولی معمولا در امریکا، وقتی بِه دوست‌تان زنگ می‌زنید که برق‌های ما رفته، تعارف
می‌شنوید که حتما برای شارژ موبایل‌تان اگر دوست داشتید بیایید خانه ما.
* می‌خواستم بگویم آمریکا برق‌هایش هم خارجکی
می‌رود. پرقدرت و سی ساعته. من داستان نوشتنم اصلاً خوب نیست ولی حتما می‌خواستم آن‌هایی
که نیستند بدانند همچین رفاه کامل هم نیست اینجا.
* اگر یکی از شهرهای ایران برقش سی ساعت می‌رفت،
فکر کنم حقوق بشر یک بیانیه می‌داد. ولی الان چون برای خودی این اتفاق افتاده،
صدای کسی در نیامده.
* درست که باد و باران است ولی درست کردن یک
خرابی که نباید انقدر طول بکشد. در آخر این را اضافه کنم که خانه‌های روبرویی، آن‌ور
کوچه همه برق دارند!
**********
حوالی
نه‌ونیم صبح کتابخانه عمومی بودم که عده‌ای با ماشین اومدن پشت کتابخانه (که
تابلوی پارک ممنوع دارد.) کسی پیاده نشد. سر ساعت ده همه پیاده شدن و با عجله رفتن
سمت سالن پشتی کتابخانه.
* از بچه گرفته تا فرد هفتاد ساله. بعضی‌ها
نایلون آبی دستشون بود. بعد از چند دقیقه عده‌ای با نایلون‌های آبی پر از کتاب از
کتابخانه زدن بیرون. فهمیدم که حراج کتاب هست و احتمالا قیمت‌ها خیلی عالیه!
* به سالن پشتی کتابخانه سر زدم. جای کوچکی بود اما
پر از قفسه‌های کتاب. خانواده‌ها و بچه‌ها مشغول انتخاب کتاب بودن. بعضی قفسه‌ها
خالی شده بود.
* قیمت کتاب‌ها ده سنت بود تا سه دلار. موارد
خاصی هم پنج دلار. بالای بعضی قفسه‌ها زده بود که حداکثر یک نایلون پر کنید!
* داستان نایلون‌های آبی رو پرسیدم و یکی
گرفتم. با داشتن نایلون دیگه کتاب‌ها رو دونه‌ای حساب نمی‌کردن. یک نایلون پر کتاب
ده دلار.
* چند تا کتاب برداشتم نصف نایلون پر شد. نایلون رو
گذاشتم کنار مسئول فروش که برم کیف پول بیارم. وقتی برگشتم گفت: نایلونت هنوز جا
داره، پرش کن. حیفه!
* بین آدم‌هایی که در حال درو کردن
کتاب بودن، بچه‌ها از همه خوشحال‌تر بودن برای داشتن کلی کتاب جدید!
******
حریم خصوصی
فضای
خصوصی در توالت‌های کانادا نسبت به ایران متفاوت است. فضای خالی زیر در نسبتا
بزرگه. و درب‌ها از دو طرف حدود 2 سانت با دیوار کناری فاصله دارند.
* گفته میشه علت
این امر اینه که معلوم بشه فرد داخل توالت در حال انجام چه کاری هست. مصرف داروها
و دخانیات، و اعمال غیر مجاز در توالت‌های عمومی به حداقل برسه.
* تا سال 2010 همه توالت‌های عمومی باید دارای تفکیک زنانه و مردانه می‌بودند. از
اون سال با به وجود اومدن گروه‌های ترنس، مشکلات سردرگمی استفاده از توالت‌ها برای
این دسته از افراد به وجود اومد.
* در همون سال ها
نیاز به فضای خصوصی در توالت‌ها هم مورد بازنگری قرار گرفت و قانون دولتی اجازه به
کاهش این فضا داد. در غالب مکان‌های عمومی شما می‌تونید توالت‌هایی رو ببینید که
مخصوص استفاده همه جنسیت‌ها هستن.
* سؤالی که من
متوجه نشدم اینه اگر مشکل فقط استفاده افراد دوجنسیتی بود چرا درب از این توالت‌ها
حذف شده.
* در خود فضای جامعه کانادا برای مردم، نبود
این حریم شخصی اهمیتی نداره و چنانچه توالت‌های تفکیک جنسیتی توالت خالی‌ای داشته
باشن هم سراغ توالت‌های بدون تفکیک جنسیتی میرن. مردم استاندارد حریم شخصی بسیار
کمی برای خودشون دارند.