فاطمه نیک‌بخت
از همان قدیم و ندیم‌ها، زبان شیرین و البته تند و تیز طنز بین مردم ما محبوبیت زیادی داشته است. و این طبع لطیف و نکته‌سنج جزو علاقمندی‌ها مردم ایران‌زمین محسوب می‌شود و در خیلی مواقع با وقوع یک رویداد و اتفاق خود مردم وارد گود شده و در چشم بر هم زدنی کلی لطیفه در فضای مجازی دست به دست می‌شود.
حدود 3 سال پیش، در بحبوبه یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری بود سرو کله گروهی از بچه‌های دانشجو پیدا شد که عزم جزم کرده بودند تحولی در فضای طنز سیاسی کشور به وجود آورند و کاری کنند که کارستان که تا به حال نمونه‌اش را ندیده باشید. قسمت اول کارشان که روی فضای نت قرار گرفت خبرش خیلی زود دهان به دهان پیچید و چشم‌ها به مانیتور خیره شد تا ببینند آن‌ها چه هنری به خرج داده‌اند. شیرینی همان قسمت‌های ابتدایی کار خودش را کرد و هر روز دایره مخاطبین‌شان گسترش یافت تا امروز که 3 سال از آن روزگار می‌گذرد و آن‌ها هم‌چنان هر هفته مهمان خانه‌های خیلی از ایرانی‌ها می‌شوند و با همان لحن خاص خودش به آن‌ها سلام می‌کند: «دکتر سلامی‌ها ...سلام!»
«سید محمدعلی صدری‌نیا»، کارگردان و گوینده مجموعه طنز دانشجویی «دکتر سلام» مهمان این هفته مجله ماست تا از روزهای تولد این مجموعه و آنچه در طول این سه سال بر آن گذشته برایمان بگوید. همراه‌مان باشید.
چطور شد که وارد فضای رسانه شدید؟
از همان زمان که رشته حسابداری را در دانشگاه تهران می‌گذراندم به فضای رسانه‌ای علاقه داشتم تا این‌که از سال 89 با آمدن به خبرگزاری دانشجو درگیر فضای رسانه‌ای شدم و کم‌کم به بخش‌های مختلف از مستندسازی تا برنامه‌سازی ورود پیدا کردم. به همین علت سعی کردم رشته تحصیلی را هم به این فضا نزدیک کنم برای دوره کارشناسی ارشد را رشته مدیریت رسانه را برگزیدم.
ایده دکتر سلام کی و چطور شکل گرفت؟
از سال 91 با آقای قاسمی، مدیرعامل خبرگزاری دانشجو بحثی بود بر سر این موضوع که چه کار جدیدی در فضای صوت و فیلم خبرگزاری می‌شود انجام داد. ما در حوزه صورت و فیلم همیشه سعی می‌کردیم این مزیت را داشته باشیم و کارهایی را تولید کنیم که جاهای دیگر تولید نمی‌کنند. مثلا ما قبلا هم کلیپ‌هایی در موضوعات سیاسی روز تولید می‌کردیم که دانشجویان در دانشگاه‌های مختلف بتوانند این کلیپ‌ها را در مراسمات مختلف پخش کنند. اینجا هم سر این موضوع صحبت بود که چه کار ویدئویی می‌شود انجام داد که خبرگزاری‌های دیگر سراغ آن نرفته باشند. به این نتیجه رسیدیم که یک کار طنز سیاسی را شروع کنیم. خبرگزاری‌های مختلف طنز مکتوب سیاسی کار کرده بودند ولی در حوزه طنز ویدئویی فعالیتی نداشتند. البته تلویزیون تجربه‌هایی مثل صرفا جهت اطلاع داشت ولی آن جدی و ادامه‌دار نبود. لذا ما سعی کردیم این کار را انجام دهیم. بحث‌های مختلف شکل گرفت. چند ماه صحبت می‌شد که این کار چطور می‌تواند شکل بگیرد و پخته شود تا شبیه نمونه‌های قبلی مثل صرفا جهت اطلاع نباشد.
...