در‌حالی‌که اینک یک سال از ایجاد هشتگ یا چالش اینترنتی «من هم» می‌گذرد، در سالگرد ایجاد آن، بنا بر گزارش منتشر شده از سوی مرکز فرانسوی «بنیاد زنان» (la Fondation des femmes) پس از راه‌اندازی کمپین MeToo (من هم) در شبکه‌های اجتماعی، از هر ۱۰ زن حدود ۷ زن اعلام کرده‌اند که قربانی خشونت‌های جنسی یا سکسیسم بوده‌اند. این بنیاد برای دستیابی به این نتیجه، پرسشنامه‌ای را به صورت آنلاین در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد و ارزیابی پاسخ‌ها نشان داد که ۷۱ درصد از پاسخ‌دهندگان اعلام کرده‌اند از مسیر این کمپین، تجربه‌های تلخشان درباره خشونت‌های جنسی را بیان کرده‌اند.
در طول این یک سال، گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از تعرضات جنسی خصوصا در جوامع به اصطلاح متمدن اروپایی و آمریکایی از سوی برخی مؤسسات غربی منتشر شد که اگرچه در ابتدا باورپذیر نمی‌نمود اما با تداوم آن نشان از رخداد فاجعه بزرگی در جامعه غرب به نظر می‌رسید. از جمله این گزارش‌ها، افشاگری بنیاد حقوق بنیادین (fra) بود که از معتبرترین مؤسسات اجتماعی در اروپا به شمار می‌رود و در گزارشش آمده بود که تا سال 2015 نیمی از زنان اروپا مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند و این تعرضات در کشورهایی بیشتر گزارش شد که ظاهرا در ساختار اجتماعیشان، تبعیض جنسیتی کمتری به چشم می‌خورد و زنان در پست‌های بالاتری از فعالیت اجتماعی قرار داشته‌اند. گزارش‌های دیگری از دانشگاه استکهلم سوئد به نام «نوردیک» هم تأیید می‌کرد که سوئد و دیگر کشورهای اسکاندیناوی مانند فنلاند و دانمارک در میان کشورهای اروپایی بدترین کارنامه تعرضات جنسی به زنان را دارا بوده و گزارش یک سازمان دولتی وابسته به وزارت دادگستری سوئد به نام Bra حکایت از آن داشت که به‌طور متوسط روزانه بیش از 60 کودک زیر 7 سال در این کشور مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند!
ماجرای رسوایی تعرضات و جنایات جنسی در هالیوود، به فاجعه یاد شده اوج رسانه‌ای تازه‌ای بخشید و باعث شد تا بسیاری از بازیگران و عوامل و حتی سوپراستارهای هالیوود، درد‌دل‌های دیرین خود را از تجربیات تلخشان بیان کنند.
معاون اول ریاست جمهوری وقت آمریکا به روی سن مراسم اسکار رفت و از گسترش تعرضات جنسی در دانشگاه‌های آمریکا شکایت کرد و خواستار تغییر فرهنگ روابط و رفتارها گردید. ماجرا به همین‌جا خاتمه نیافت و پس از نامه 17 تن از زنان سیاستمدار فرانسه از جمله کریستین لاگارد (رئیس صندوق بین‌المللی پول) درباره این‌که آن‌ها نیز قربانی تعرض جنسی شده بودند، طرح مقوله آزارها و تعرضات جنسی در محیط‌های ورزشی و فرهنگی و هنری بالا گرفت و پارلمان اروپا و حتی آکادمی نوبل نیز به‌عنوان مراکز این اعمال شرم‌آور معرفی شدند که با استعفای چهار تن از اعضای آکادمی نوبل، کار به تعطیلی جایزه ادبیات نوبل کشیده شد و همچنین در پارلمان اروپا هم گزارش شد هیچ زن کارمندی وجود ندارد که مورد تعرض قرار نگرفته باشد و توصیه شد که زنان به صورت تنها با مردان حتی در آسانسورها قرار نگیرند!
آنچه از علل فجایع اجتماعی یاد شده در غرب حاصل شد و برخی مؤسسات پژوهشی آمریکای شمالی مانند مؤسسه دانشگاه آلبرتا در کانادا هم بر آن صحه گذاردند؛ روابط بی‌بند و بار، پوشش‌های نامناسب زنان، مصرف مشروبات الکلی و اختلاط افسارگسیخته زنان و مردان بود که به‌عنوان عامل‌های اصلی معرفی گردید.