نیلوفر حاج قاضی
سرود ملی که نواخته شد همه ایستادند، حتی شاید بشود گفت ایستادن که نه، از شوق یک همدلی جانانه، روی پاهایی که از شوق و هیجان بی‌قرار بود به پرواز درآمدند. همه کنار هم جمع شده بودند، دخترانی جوان، شاد و پرشور و پر‌غرور از جنس اصل و ناب انقلاب، که تمام کژتاب نمایی‌های موذیانه چند ده سال اخیر آنان را از راه مستقیم خیابان پرهیاهو و شلوغ انقلاب به بیراهه نکشانده است. انگار همین روح مشترک فرهنگی ـ ملی، پاها را بی‌قرار کرده بود تا زیر سایه پرچم سه رنگ ایران با انعکاس سرود ملی بی‌قرارتر شوند.
همایش دختران انقلاب تجمعی خودجوش بود از جنس مردم که با وجود امکانات نسبتا محدود و با حضور فعالان اجتماعی و چهره‌های محبوب فرهنگی بر دل‌ها نشست و همدلی جوانان انقلابی را به رخ اغیار کشید.
روایت یک همدلی جانانه
هفته گذشته دری به تخته خورد و بعد از مدت‌ها که موضوع عفاف و حجاب به محاق فراموشی متولیان رفته بود، تجمعی برای بازتاب جمعیت دختران و زنان جوان محجبه کلید خورد و به مدد شبکه‌های اجتماعی ـ که مطمئنا غیر از گسترش ناهنجاری اگر هوشمندانه استفاده شود، می‌تواند اتفاقات خجسته‌ای را رقم بزند ـ اطلاع رسانی خوبی هم انجام شد تا تمام زنانی که غیر از موضوعات همیشگی و همه‌گیر و همه پسند نان و آب، دغدغه‌های فرهنگی، اجتماعی، دینی و اخلاقی را نیز در اولویت ضرورت‌هایشان دارند دور هم جمع شوند.
مهمانان ویژه این مراسم خانواده‌های شهدایی بودند که اتفاقا به اقتضای نوع و مدل شهادتشان قدوم این خانواده‌ها تضمین جذاب‌تری برای حضور گسترده‌تر زنان محجبه و دغدغه‌مند فراهم آورد؛ خانواده شهید غریب محمدحسین حدادیان؛ شهید فتنه دراویش داعشی، خواهر شهید ابراهیم هادی اسطوره فرار از گناه در جوانی، مادر و خواهر شهید محسن حججی اسطوره شهادتی مظلومانه و حسین‌گونه، همسر نازنین شهید بزرگوار احمدی‌روشن و برخی چهره‌های فرهنگی مثل مرضیه هاشمی مجری آمریکایی و مسلمان شده پرس تی‌وی حضور داشتند. البته اوج آدرنالین و هیجان این تجمع، غافلگیری حضار با ورود مهمانان ویژه این مراسم بود، حضور خانواده مصی علینژاد که کمتر کسی می دانست خانواده علینژاد خانواده‌ای اصیل و متدین و ساکن یکی از شهرهای شمالی ایران است. در واقع حضور به موقع خانواده علینژاد در این گردهمایی و سخنان طوفانی نوه بزرگ خانواده، آن هم در شرایطی که تهاجم فرهنگی و بخصوص سمپاشیهای فریبکارانه مصی علینژاد روزافزون شده، پنجره‌های جدیدی را رو به افکار جستجوگر جوانان حاضر در مجلس گشود.
در واقع هیمنه حضور یک دست جوانان پر شور انقلاب در کنار خانواده عزیز شهدا به انضمام حضور سبز خانواده متدین و مسئول علینژاد درست مثل پکیج فرهنگی خوشمزه‌ای بود که هم کاممان را شیرین کرد و هم دل‌هایمان را نسبت به باورهایمان قرص‌تر کرد، قرص قرص! آن هم در بحبوحه کم کاری‌های دستگاه‌های اجرایی دولتی و نهادهایی که قرار است وظیفه خطیرشان پاسداشت ارزش‌های فرهنگی و باورهای اصیل‌مان باشد.
کارگرهای فمنیسم در بیان رائفی‌پور
سخنران ابتدای مراسم علی‌اکبر رائفی‌پور بود که اکثر جوانان با حرف‌ها و حال و هوایش آشنا هستند. او در ارتباط با لزوم حجاب و عفاف در جامعه گفت:
عفاف جهات مختلفی از جمله عفت در گفتار و رفتار را هم شامل می‌شود اما گاه مشاهده می‌شود افرادی باحجاب هستند اما حرکات و سکناتشان باعث می‌شود نگاه جنسی به آن‌ها شود. پوشش بسیار مهم است آنقدر که زمانی که آدم و حوا ترک اولی کردند خداوند لیاقت داشتن پوشش را از آن‌ها گرفت. زنان برای انتخاب نوع پوشش باید به این پرسش پاسخ دهند که می‌خواهند چگونه دیده شوند: آیا صرفا زن بودن و جنسیت را برای هویت خود انتخاب کرده‌اند؟ در‌حالی‌که اسلام نمی‌خواهد به زن نگاه صرفا جنسی وجود داشته باشد.
دخترانی که همه هویت خود را جنسی معرفی می‌کنند در نهایت 20 تا 30 سال می‌توانند در عرصه تنوع‌طلبی مردان خریدار داشته باشند. رابطه‌های غربی اغلب به ازدواج ختم نمی‌شود و غربی‌ها می‌خواهند این اتفاق را در ایران هم گسترش دهند. در اسلام ازدواج باید به صورت علنی اعلام شود و در تشریع عموم احکام دینی نیز طرف زن گرفته شده است.
این پژوهشگر با بیان اینکه در فمینیسم رادیکال از مادر شدن نیز نهی شده است، گفت: برخی تنها زن را اقتصادی می‌بینند و ارزش آن را با میزان دیه می‌سنجند، در‌حالی‌که میزان دیه مرد به دلیل آسیب اقتصادی حذف وی برای یک خانواده بیشتر تعیین شده است. غربی که زن را برهنه می‌خواهد، مرد پوشیده‌تر را بانزاکت‌تر می‌داند و حتی در مراسم رسمی از مرد می‌خواهد که دکمه بالای یقه را هم ببندد و روی آن هم کراوات را گره بزند.
رائفی‌پور با بیان اینکه اسلام زن را خانه‌نشین نکرده است، گفت: اسلام زنان را از فعالیت اجتماعی منع نکرده و حجاب را در واقع به ضرر مردان برای حفظ زن تشریع کرده است. نخستین‌باری که انگلیسی‌ها پای زنان را به فعالیت اقتصادی باز کردند با عنوان کارگرهای ارزان قیمت بود. تحلیلگر مسائل اجتماعی با اشاره به برخی اشتباهات در الگوسازی برای زنان گفت: نشان دادن زنان موفق در داشتن تحصیلات بالاتر، راننده تریلی و مشاغل سخت، راه اشتباهی است که ما رفته‌ایم، در‌حالی‌که کار و وظیفه اصلی زن، آدم ساختن است. شال و روسری نماد حجاب است و روی چوب کردن آن در واقع هدف گرفتن حجاب و اصول است.
رائفی‌پور با بیان اینکه افزایش سن ازدواج برای جامعه خطرناک است، گفت: مسئولان ما متأسفانه کم‌کاری کرده‌اند و تسهیلات ازدواج آسان را برای جوانان فراهم نکرده‌اند. مردان وظیفه کوتاه کردن نگاه را دارند و حتی اگر زن حجاب را رعایت نکند، باید به وظیفه خود عمل کنند، زیرا اگر اعتیاد به نگاه جنسی در مرد ایجاد شود، هرگز از زندگی زناشویی خود راضی نخواهد شد و به آرامش نمی‌رسد. بسیاری از جوانان ما امکان ازدواج ندارند و جامعه، خانواده و مسئولان آن‌ها را درک نمی‌کنند اما در عین حال در معرض موقعیت‌های تحریک‌آمیز جنسی در جامعه قرار می‌گیرند و به مشکلات روحی گرفتار می‌شوند. بحران جنسی در جامعه به وجود آمده است اما ما در اسلام بحران جنسی نداریم و راه‌های برون‌رفتی برای بحران در نظر گرفته شده است. وی با اشاره به حضور خانواده مصی علینژاد در این همایش بیان داشت: از فرزندان حضرت یعقوب هم تنها 2 پسر خوب بودند. کمتر کسی حاضر است کاری که این خانواده امروز انجام دادند، انجام دهد. امیدوارم پاداش این کار را از خداوند و اهل بیت‌علیه‌السلام بگیرند.
رقص چمران‌گونه در بیان نوه ارشد خانواده علینژاد
در بخش دیگری از این مراسم نوه ارشد خانواده علینژاد در سخنانی کوبنده گفت: اینجا ایران اسلامی است، کشوری که تنها پرچمدار حفظ حجاب فاطمی در جهان است و ما پیرو مکتبی هستیم که زن را اکثر الخیر نامیده است. ما پیرو دین و مذهبی هستیم که اماممان الگوی خود را حضرت زهرا‌سلام‌الله‌علیها می‌داند. ما وارثان حجاب و حیای حضرت زهراییم و من به نمایندگی از خانواده کوچک و انقلابی علینژاد می‌گویم که خط قرمز ما حفظ آرمان‌های بزرگ نظام جمهوری اسلامی ایران از جمله حراست از مقام ولایت اهل بیت‌علیهم‌السلام، پاسداری از حریم ولایت فقیه، احیا و تداوم حیا و حجاب است. چنانچه هر کسی حتی جگرگوشه‌مان، حتی پاره تنمان، قدمی یا قلمی بر خط قرمزهای مردم مسلمان ایران بگذارد، ما هم همانند شما مردم در برابرش ایستاده‌ایم و تا آخر می‌ایستیم.
وی خطاب به رهبر معظم انقلاب گفت: عرض شرمندگی آقا، عرض خضوع آقا، ما آنچه باید انجام دهیم انجام می‌دهیم. ما هم جان ناقابلی داریم که در دست گرفته و در راه انقلاب فدا خواهیم کرد، برای ما دعا کن. عرض شرمساری به زنان باحجاب و مردان غیور سرزمینم دارم؛ ما هم 40 سال در این کشور در کنار شما زندگی کردیم و با هم ایستادگی کردیم و تا تکمیل آرمان‌های انقلاب اسلامی باز هم مبارزه خواهیم کرد. کسی چه می‌داند معنای این خواهرانه‌ها را؟ چگونه کسانی در کنار ما فریاد دلسوزی سر می‌دهند و می‌گویند برقص تا برقصیم! مردم ما سال‌هاست رقص چمران‌گونه میانه میدان دارند! پس بتاز تا بتازیم!
در پایان مراسم در اقدامی ارزشی و موازی با تحرکات مصی علینژاد شال‌هایی سفید منقش به تصویر آقا و پرچم ایران همراه با لوح‌های ویژه به خانواده‌های شهدا اهدا شد.
چراهای پایان‌ناپذیر
موضوع حیا، عفاف و حجاب در این روزهای ما موضوع مظلومی است که مهجوریتش را می‌توان از ابعاد مختلفی بررسی کرد. در این راستا بهتر است واضح و سر راست برویم سر اصل مطلب اینکه مردم از وضعیت نابسامان موجود ناراضی‌اند. البته نارضایتی مردم فقط در امور اقتصادی و معیشتی خلاصه نمی‌شود. به قول مادری که می‌گفت، اگرچه تحمل شرایط دشوار اقتصادی سخت است اما گرانی را تحمل می‌کنم ولی پاشیدن دانه بی بندوباری و بی‌اخلاقی را هرگز.
به راستی چرا سمپاشیهای افرادی مثل علینژاد بستر ضرورت برای برگزاری چنین مراسمی را فراهم می‌کند؟ آن هم به صورت خودجوش و توسط نهادهای مردمی؟ اجرای حکم دین و اصول مسلم قانون اساسی در جامعه به خودی خود ضرورت نیست؟ چرا تنها وقتی اوضاع وخیم می‌شود و قافیه را می‌بازیم به یاد حل مسئله می‌افتیم؟ چرا؟
ـ مطابق خبری که در سال 89 منتشر شد 26 نهاد مسئول متولی حجاب در دستگاه‌های کشور هستند. 26 دستگاه قانونگذار و اجرایی موظف شده‌اند که وظایف تخصصی مربوط به حوزه خود را در این مورد اجرا کنند. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت بازرگانی، سازمان صدا و سیما، نیروی انتظامی، سازمان ملی جوانان، سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت آموزش و پرورش، وزارت امور اقتصادی و دارایی، وزارت علوم، مرکز امور زنان و خانواده، وزارت ارتباطات، سازمان تربیت بدنی، شهرداری، وزارت بهداشت، ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر، سازمان بهزیستی، وزارت امور خارجه، وزارت کار و امور اجتماعی، مجلس شورای اسلامی، وزارت کشور، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، قوه قضاییه، وزارت مسکن و شهرسازی، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، نیروی مقاومت بسیج و وزارت راه و ترابری، 26 دستگاهی هستند که از سال 84 تاکنون موظف شده‌اند تا وظایفی را شورای فرهنگ عمومیِ شورای عالی انقلاب فرهنگی برای آن‌ها تعیین کرده است، اجرا کنند. اما متأسفانه مغفولانه یا با وضعیتی که در جامعه شاهدیم می‌توان گفت عامدانه موضوع حساس حجاب که ریشه در اصالت و اعتقادات دینی مردممان دارند به بوته فراموشی سپرده شده است.
ـ علت بخشی از این نارضایتی‌ها ریشه در اوضاع نابسامان کشور دارد. به راستی شرایطی اینچنینی شایسته جمهوری اسلامی ایران است؟ شایسته مردمی است که حدود 40 سال است نجیبانه به پای آرمان‌های مقدس جمهوری اسلامی ایستاده‌اند؟ چرا جوانان ما باید در تب و تاب ساده‌ترین موضوعی که خاصیت جوانی است بسوزند؟ در تیب و تاب امر مهمی مثل ازدواج؟ چرا نابسامانی‌های اخلاقی مثل علف هرز در اکثر دستگاه‌های اجرایی و قضایی ما ریشه دوانده؟ بدیهی است که هر که باد بکارد طوفان درو می‌کند. اما بسیاری از جوانان ما که توقع بی‌عدالتی و بی‌اخلاقی از متولیان و مسئولان ندارند ریشه این ناکامی را در جاهای دیگری جستجو می‌کنند. در واقع رفتارهای ضد فرهنگ برخی جوانان دهن‌کجی آشکار به مسئول بالادستی است که اخلاق عدالت دین شریعت قانون را رعایت نمی‌کند.
ـ نمی‌شود این حقیقت را انکار یا کتمان کرد. در جامعه ما طیفی هستند که تحت تأثیر شرایط خانوادگی مثل سوء مدیریت‌های خانوادگی بویی از اخلاق و اسلام نبرده‌اند. افرادى که از طرفى آگاهى و شناخت درستى از اسلام ندارند و از طرف دیگر، در معرض تبلیغات دشمنان قرار دارند، و به خاطر این غفلت حجاب را قید و بندى براى خود احساس می‌کنند و آن را با آزادى مادى و جسمى خود در تناقض می‌بینند.
با وجود تمام آنچه که ذکر شده و علیرغم فضای ملتهب حاکم بر فرهنگ جامعه به خصوص در زمینه پوشش و رفتارهای اجتماعی باید یادمان بماند که؛ حتی همان جوانی که با پوشش زننده در انظار حاضر می‌شود و حتی حاضر است نسبت به امر به معروف واکنش‌های تند نشان دهد اما همین جوان خط قرمزهای دارد که بیگانگان حتی حق شوخی با آن‌ها را ندارد. ائمه اطهار و اهل بیت خط قرمز تمام جوانان این سرزمین است و اگر کسی بخواهد به بهانه حمایت از حق و حقوق زنان که البته تنها بهانه است و به نوعی دستاویز ی برای براندازی شده است حتی با این موضوع شوخی کند با واکنش تند همین جوانان مواجه خواهد شد.
حاشیه‌ها
مراسم دختران انقلاب در حالی برگزار شد که نه تنها از چند روز قبل مورد بی‌مهری نهادهای مسئول دولتی قرار گرفت بلکه خبرهایی هم منتشر می‌شد تا به نوعی این مراسم با اقبال کم مردم روبرو شود. به همین خاطر از چند روز قبل طی اطلاعیه‌هایی دست‌اندرکاران مراسم به برگزاری آن تأکید می‌کردند.
غلامرضا بوربور جانشین دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر استان تهران در این رابطه اظهار کرده بود: متأسفانه شیطنت‌هایی در فضای مجازی صورت گرفت و برخی عنوان کردند که این تجمع مجوز ندارد در‌حالی‌که تمام هماهنگی‌ها صورت گرفته و مجوزهای این اجتماع از سوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر تهران صادر شده است.
پدر شهید محمد حسین حدادیان نیز که از حاضران مجلس بود، اینچنین اظهار کرده بود: متأسفانه می‌بینیم خیلی از افراد از برگزاری این همایش بهم ریخته‌اند.خارج از مرزها در خصوص برگزاری «چهارشنبه سفید» این همه مانور دادند اما برخی سکوت کردند؛ در صورتی که حالا عده‌ای برای برگزاری همایش «دختران انقلاب» چوب لای چرخ می‌گذارند. وی با تأکید بر اینکه برگزاری همایش دختران انقلاب یک امر به معروف است، تصریح کرده بود: برگزاری این همایش در حدی است که دختران انقلاب با انقلاب و رویکرد امروزی آن آشنا می‌شوند و پیش‌بینی می‌کنم خروجی این همایش خوب باشد.
الهام چرخنده نیز که حضورش حرف و حدیث‌های زیادی را به همراه داشته بود در خصوص شایعات مطرح شده درباره انصراف از حضور در مراسم چنین گفته بود: بنده انصراف نداده‌ام، متأسفانه این موضوع به اشتباه در برخی رسانه ها منتشر شده و شایعه‌هایی را ایجاد کرده است. چون فردا پرواز دارم و عازم کربلا هستم. فردی با دفتر من تماس گرفته، با مدیر دفتر من صحبت کرده و مسئله را اشتباها متوجه شده؛ به همین خاطر شایعه‌هایی مبنی بر انصراف من از حضور در جشن دختران انقلاب به وجود آمده است.
کمبودهای محسوس
گردهمایی ذکر شده غیر از حاشیه‌ها و نقاط قوتش مشکلات محسوسی نیز داشت که تاوانش را جمعیتی از مردم که پشت درهای بسته مانده بودن پس دادند. به گفته دست‌اندرکاران برنامه قرار بود جمعیتی بالغ بر 4 تا 6 هزار نفر در این اجتماع حضور به هم رسانند در‌حالی‌که فضای تعبیه شده برای این مراسم گنجایش این حجم از جمعیت را نداشت. سیستم خنک‌کننده معیوب بود و حتی به خاطر قطع برق صدای برگزاری مراسم و سخنرانان به گوش جمعیتی که پشت درها مانده بودند نمی‌رسید. اگرچه مسئول برگزاری برنامه در پایان ضمن عذرخواهی از مردم اعلام کرد که به خاطر کارشکنی‌های انجام شده اگر قرار بود این برنامه در فضاهای دولتی برگزار شود امکان لغوش وجود داشت، اما واقعا حسینیه بزرگ‌تری در سرتاسر تهران برای برگزاری این برنامه وجود نداشت؟ یا نمی‌شد این برنامه را در مصلای تهران برگزار کرد؟
حضور عکاسان و خبرنگاران در جایی که نباید باشند از مشکلات دیگر بود. خلاف عرف رایج، مکان خاصی برای حضور عکاسان در نظر گرفته نشده بود و حدود بیست عکاسان و فیلمبرداران از خبرگزاری‌های مختلف به جای قرار گرفتن در فضای مناسب و تنظیم لنز دوربین‌هایشان، روی سوژه‌ها هجوم می‌بردند و حضار هم به واسطه این بی‌نظمی آزرده خاطر شده بودند چون قادر نبودند مراسم اهدای شال سفید و لوح تقدیر را ببینند. موضوع دیگری که سبب ابهام شد حضور یک خواننده به همراه موزیک (البته نوعی که از دستگاه پخش می‌شد) بود. این که آیا فضای مسجد و حسینیه و موضوع مهمی که مردم برای حساسیتش گرد هم آمده بود با چنین اجراهایی سنخیت دارد یا خیر؟
از طرف دیگر حضور دختران جوانمان در عرصه‌های اینچنینی ظرافت‌ها و حساسیت‌های مهمی را می‌طلبد که لازم است از سوی خانواده‌ها برای دختران و پسران جوان تبیین شده، فرهنگ‌سازی شود و از سوی جوانان نیز رعایت شود. اگر دنبال مطالباتمان از یک جامعه آرمانی هستیم رفتارمان هم باید اصولی و آرمانی باشد. زیبنده یک جوان مسلمان و متعهد که خود را پایبند به اصول ارزشی می‌داند رفتاری متین و شایسته است که با دین و اخلاق در تناقض نباشد و لبخند رضایت معصومین و خداوند را به دنبال داشته باشد.