گردآوری و تنظیم: مریم سیادت
افشای اولین آمار تکان‌دهنده،
فقط از یک دانشگاه در کالیفرنیا
هزار
نخبه مترو خواب
حتما می‌دانید آمریکا در برخی موضوعات جز چند کشور اول جهان است: تعداد زندانی‌ها، بدهکاری دولت، کاهش درآمد خانوار و البته بی خانمان‌ها!
تعداد کارتن خواب‌ها در آمریکا آن‌قدر زیاد است که شما در اکثر خیابان‌ها آن‌ها را می‌بینید، بیچاره‌هایی که در روی کارتن به دنیا آمده‌اند و همان‌جا هم به زندگی خود خاتمه خواهند داد.
اما اخیرا و برای اولین بار آمار باورنکردنی از نخبگان بی‌خانمان آمریکا منتشر شده است که بسیار نگران‌کننده است.
دانشگاه CSU که یکی از دانشگاه‌های مهم و بزرگ ایالت کالیفرنیا آمریکا است اولین آمار وضعیت رقت‌انگیز دانشجویان خود را منتشر کرد.
در این گزارش از مجموع ۴۷۴ هزار دانشجوی این دانشگاه ۵۷ هزار نفر بی‌خانمان هستند و آن‌ها تصریح کرده‌اند که شب‌ها در ایستگاه مترو یا ساختمان‌های خرابه و مانند آن می‌خوابند.
این آمار جنجالی اضافه می‌کند که ۱۱۴ هزار نفر از نخبگان این دانشگاه بزرگ دسترسی کافی به غذا ندارند.
بعد از انتشار این آمار مترو خواب های نخبه در CSU دانشگاه UC کالیفرنیا هم آمار تکان‌دهنده‌ای از وضعیت تغذیه دانشجویان خود منتشر ساخت: در این آمار آمده است یک چهارم دانشجویان آن دانشگاه دسترسی به غذای کافی ندارند و ۳۰ درصد آن‌ها اعلام کرده اند که به علت فشار ناشی از گرسنگی در درس خواندن خود دچار مشکل شده‌اند و عجیب‌تر آن است که ۲۵ درصد آن‌ها اعلام کرده‌اند که بین غذا و کتاب یا هزینه خوابگاه باید یکی را انتخاب کنند.
فراموش نکنید که این‌ها آمار چند نفر معتاد گور خواب نیست، بلکه آمار نخبگان و دانشجویان یک کشور است و البته مطمئنا اگر اجازه می‌دادند سایر دانشگاه‌های آمریکا هم آمار خود را منتشر می‌کردند، با اعداد باورنکردنی بیشتری مواجه خواهیم شد.
ایران کشوری است که بنیاد نخبگان آن راه را برای توسعه خلاقیت و ایده‌های جوانان دانشمند خود باز می‌کند.
آمریکا کشوری است که اگر روزی بنیاد نخبگان درست کرد (تا امروز که نداشته است!) اولین وظیفه آن سیر کردن نخبگان و درست کردن یک گرم‌خانه برای آن‌ها خواهد بود.
یک صف ۳۲۸ روزه در استرالیا وجود دارد
یک‌شب بعد از مدت‌ها هوس کردم چند دقیقه سری به تلویزیون بزنم. اتفاقا آن شب مشروح دیدار برخی از دانشگاهیان با مقام معظم رهبری را پخش می‌کرد. دانشجویانی که اکثرا در خارج تحصیل‌کرده بودند و حالا به ایران بازگشته‌اند.
چند دقیقه وقت استراحت تمام شد و خواستم برگردم سر نوشته‌هایم که یک‌دفعه خشکم زد! آقایی که متأسفانه بارها هم به اشتباه به صدا و سیما دعوت شده بود در بین صحبت‌های خود گفت ما در ایران دائما توی صف بودیم ولی خارج اصلا این‌طور نیست!
به نظرم افرادی مثل این آقا ـ که امیدوارم هر چه سریع‌تر به خارج برگردند و از خانه‌های ۲۰ متری از اوضاع و احوالشان لذت ببرند ـ اصلا نمی‌دانند صف یعنی چه؟
اما اگر این افراد کمی چشمشان را باز کنند و جلو پیشرفت آلزایمر را بگیرند فقط لازم است چند کلمه جستجو کنند تا معلوم شود صف‌هایی در دنیا وجود دارد که هرگز یک ایرانی آن را ندیده و تصورش را هم نمی‌کند.
بسیاری از مسئولین ایالت «نیو ساوث ولز» استرالیا که سیدنی مرکز آن است در ماه‌های قبل تلاش کردند مدیر بهداشت آن ایالت را برکنار کنند که البته فایده‌ای هم نداشت؛ اما چرا؟
طبق آمار موجود وضعیت پزشکی و بیمه در استرالیا به نقطه بحران رسیده و صف‌های طولانی برای دریافت خدمات پزشکی، قطاری پر از مردگان بر روی دست دولت فقیر استرالیا گذاشته است.
در سال ۲۰۱۶ تعداد ۲۲۳۴ نفر فقط در یک ایالت استرالیا یعنی «نیو ساوث ولز» مردند. این آمار تنها مربوط به افرادی است که منتظر بودند تا نوبت عمل جراحی آن‌ها برسد. این گزارش اضافه می‌کند که برخی از این فوت‌شدگان ۳۲۸ روز یعنی ۱۱ ماه منتظر بودند تا بیمارستان وقت عمل جراحی بدهد و بالأخره هم در صف انتظار از دنیا رفتند.
دولت به علت شدت ضعف خود هرگز نمی‌تواند خدمات پزشکی را مطابق نیاز مردم ساماندهی کند.
دوستان دیگری از سایر کشورها نیز درباره صف‌های طولانی سایر خدمات پزشکی برای ما مستندات دقیق فرستاده‌اند و مطمئن هستم این موارد هم باورش سخت است. ولی وقتی ببینید چقدر ایرانی هستند که حاضرند از مثل کانادا بیایند ایران برای دندان‌پزشکی و برگردند و همگی می‌گویند این‌طور بیشتر صرف می‌کند و نیاز هم نیست چند ماه در صف باشیم، بیشتر به واقعیت‌های فیلتر شده جهان پی می‌برید.
ولی واقعیت این است تا وقتی سخت‌ترین صف زندگی شما، نان سنگک داغ یا چند ساعت معطلی در یک اداره باشد، هرگز حس نمی‌کنید مردم در کشوری مثل استرالیا چه می‌کشند.
به نظر شما آیا راهی وجود دارد که بتوان نمودار رو به رشد ۶۵ هزار خودکشی سالیانه در استرالیا را متوقف کرد؟