قومی که طومارش در هم پیچیده شد

عاطفه میرافضل

حضرت هود^{علیه‌السلام} اولین پیامبر پس از نوح^{علیه‌السلام} است. قوم او، به نام «عاد» معروفند. عادها متعلق به زمان ما قبل تاریخ و از نژاد عرب بودند و در جزیره‌العرب زندگى می‌‏كردند. قوم هود به لحاظ نیروى بدنى، كم‌نظیر بوده‏اند. افرادى مترقى، داراى ساختمان‌هاى مجلل، زمین‌هاى حاصل خیز و نخلستان‌هاى قابل توجه بودند. خداوند، حضرت هود^{علیه‌السلام} را براى هدایت آن‌ها فرستاد. حضرت هود^{علیه‌السلام} گفت: خدا را بپرستید. معبودى جز او نیست. اى قوم من، من از شما براى این (رسالت) پاداشى نمی‌‏طلبم. آنان به هود گفتند: تو می‌‏خواهى، ما را از عبادت بت‌ها باز دارى، در حالى كه پدران و اجداد ما بدان وابسته بودند. ما معتقدیم كه بعضى از خدایان ما به تو غضب كرده‏اند، و تو را گرفتار یك نوع بیمارى روانى ساخته‏اند كه این سخنان را بر زبان می‌‏رانى و ادّعاى پیامبرى می‌‏كنى. و بهانه می‏آوردند که؛ اگر خدا می‌‏خواست پیامبرى را، به سوى ما بفرستد، فرشته‏اى می‌‏فرستاد تا پیام او را به ما برساند. ما هرگز دعوت تو را قبول نخواهیم كرد. تو هم آن عذابى را كه همواره ما را از آن می‌‏ترسانى، بیاور. ما را از عذاب خداى تو ترسى نیست.

سرانجام، لجاجت قوم هود غضب الهى را به همراه داشت. قوم عاد با خشكسالى سختى مواجه شدند. آن‌ها پیوسته منتظر باران بودند. روزى براى نخستین بار، ابرى را مشاهده نمودند. خوشحال شده و به یكدیگر می‌‏گفتند كه این ابر، باران دارد. ولی حضرت هود^{علیه‌السلام} فرمود: خیر، این ابر، همان عذابى است كه خودتان خواسته بودید. باد سردى و شدید، وزیدن گرفت. طوفانى بر پا شد. شن‌ها را بر سر و صورت قوم عاد می‌پاشید. مردم به درون خانه‏هاى محكمی‌ كه ساخته بودند، پناه بردند. طوفان، شدیدتر از آن بود كه می‌‏پنداشتند. درخت‌ها از ریشه در می‌‏آمد. کافران را به هوا می‌‏برد و بر زمین می‌‏كوبید. ساختمان‌ها را ویران و همه چیز را درهم می‌‏كوبید. هفت شبانه روز پی در پى، باد ‏وزید. طومار زندگى، قوم گمراه درهم ‏پیچیده شد. در آن احوال، حضرت هود^{علیه‌السلام} و مؤمنان در شكاف كوهى به سر می‌‏بردند. در آن جا از طوفان، خبرى نبود. نسیمی آرام می‌‏وزید. آنان، سرنوشت قوم را تماشا می‌‏كردند. بعد از آن، طوفان آرام شد. اوضاع، به حالت عادى بازگشت. از آن مردم، جز قطعات استخوان و خانه‏هاى خالى‌شان چیزى به جا نماند.

...