فاطمه سعیدی
برای شکوفا شدن و اوج گرفتن انسانهای مستعد چه مأمن و مقری بهتر از مسجد؟
مساجد بیشتر از همیشه در سالهای جنگ آغوش باز و پلکان رشد جوانهای آن دوران بود. نقطه جذب و اعزام.
مسجد جوادالائمه در منطقه جنوب غربی تهران هنرمندان زیادی را در خود پرورش داد. امیرحسین فردی، بهزادپور، ناصر نادری، محمد ناصری، حبیب غنیپور و خیلیهای دیگر که از کودکی در آنجا قد کشیدند و با تأسیس کتابخانه مسجد و گروههای داستاننویسی و داستانخوانی روز به روز به مراحل بالاتری دست یافتند.
حبیب، شاید زودتر از بقیه رشد کرد. از دل داستان و کتابخوانی خودش را به وسط قصه جنگ رسانید و وقتی بهترین داستان زندگیاش را نوشت، آن را با خون خود امضاء زد و مهر کرد تا امروز برسد به دست آنهایی که میخواهند قدمی در مسیر ادبیات و هنر انقلاب بردارند. حالا هرساله به یاد و نیت او جشنوارهای در همان مسجد برگزار میشود و آثار ارزشمندی را تحویل جامعه میدهد. کتاب «در زندگی حبیب» تلاشی است از کامران پارسینژاد که به گفته او انگار خود شهید غنیپور او را برای نوشتن این داستان انتخاب کرده است. ما در طول خواندن کتاب، همراه با حبیب از کودکی و خاطراتش عبور میکنیم، پای حرف هایش مینشینیم و آنجا که شوق رفتن به جبهه را دارد، همپای او پوتین رزم میپوشیم. حبیب ما را برای همین شاخت اندک از شخصیت بزرگش کمک خواهد کرد.
...