زهرا کیایی
افسردگی، بیماری شایعی است که قریب 300 میلیون نفر از مردم جهان و در حدود 6 میلیون نفر از ایرانیان را مبتلا کرده است. شیوع این بیماری جایگزین اضطرابی شد که در دوران جنگ جهانی دوم شایع‌ترین بیماری روحی بود و پس از آن جای خود را به افسردگی داد. این بیماری نشانه‌های مشخص و دلایل مختلفی دارد که بر اساس علت شناسی که توسط روانشناسان انجام می‌گیرد به شیوه‌های گوناگون و روان‌پزشکان به کمک دارو به درمان آن می‌پردازند. علاوه بر افسردگی فردی که بر اساس دلایل متفاوت افراد را با خود درگیر می‌کند؛ گاه ما با گروهی از افراد مبتلا مواجه می‌شویم که به دلیلی واحد با افسردگی شان دست و پنجه نرم می‌کنند و از این‌رو آن را «افسردگی جمعی» می‌نامیم.
شناسایی «سگ سیاه»
در بسیاری از منابع و از دیدگاه هنری افسردگی را به «سگی سیاه» تشبیه می‌کنند که گریبان صاحب خود را رها نمی‌کند و مانع انجام وظایف شخصی و اجتماعی‌اش می‌شود. بسیاری ممکن است این سگ سیاه را در خانه، مدرسه، دانشگاه یا محل کارشان همراه خود داشته باشند اما آن را شناسایی نکرده و از حضور آن بی‌اطلاعند و تنها چیزی که خوب درک می‌کنند دنیای تیره و تاریست که با آن مواجه‌اند و بی‌لذتی و بی‌انگیزگی است که در تمام لحظات زندگی خویش احساس می‌کنند. آن‌چه باید در این‌جا به معرفی آن بپردازیم نشانه هایی است که به شما در شناسایی این سگ سیاه نامرئی کمک می‌کند. چنانچه حداقل به مدت دو هفته است که مبتلا به بی‌اشتهایی یا پراشتهایی، بی‌خوابی یا کم خوابی، بی‌حوصلگی، کمبود انرژی، ضعف توجه و تمرکز، ضعف اعتمادبنفس ، بی‌علاقگی نسبت به آن‌چه پیش از آن از بودنش لذت می‌بردید و خلق افسرده که به معنای غم و ناامیدی و غالب شدن افکار منفی است شده‌اید، شما افسرده هستید و باید برای درمان آن اقدامات لازم را انجام دهید به ویژه آنکه افکار منفی شما ذهنتان را به سوی آرزوی پایان دنیا یا پایان دادن به زندگی هدایت کرده باشد! تداوم این نشانه‌ها به مدت حداقل دو سال در بیشتر روزها و ساعات نشان از ابتلا به «افسردگی دائمی» است.
...