یاسمین رضوی
هر چقدر فرزند نوجوانتان، بلوغ آرامی را داشته باشد، باز هم ممکن است رفتارهایی از او سر بزند، یا درگیری و چالشهایی برایش پیش بیاید که شما را نگران و مضطرب کند. به هر حال او در دوره نوجوانی به سر میبرد و جسم و روحش دستخوش تغییرات فراوان شده و ثبات و پایداری در آن بیمعناست. همچنین اگر شما یک تربیت بیعیب و نقص را هم داشته باشید، نمیتوانید تأثیر محیط و دیگر متغیرهای اثرگذار، را انکار کنید. با این حال برخی والدین با هر نشانه کوچکی که در رفتار یا خلق و خوی نوجوانشان میبینند به نگرانی میافتند و گمان میکنند فرزندشان دچار یک سوءرفتار یا ناهنجاری اخلاقی پایدار شده است. این در حالی است که برخی اتفاقها، خواستهها، خواهشها، رفتارها، دغدغه و سؤالها برای دوره نوجوانی امری طبیعی است و میتوان به راحتی آنها را درک کرد و از کنارش عبور گذشت. بنابراین شما به عنوان والدین باید بدانید که کدام رفتارها در دوره نوجوانی طبیعی است و کدام یک مرضی است و نمیتوان به سادگی از کنار آن گذشت و حتما باید برای حل آن کمک حرفهای دریافت کنید. در ادامه به رفتارهای نگرانکنندهی نوجوانان میپردازیم و راهکارهای برخورد با آن را ارائه خواهیم کرد.
حرفی ندارم
خانوادهها عاشق بچههای خوشسروزباناند. همان کودکانی که با شعرخواندن، بلبل زبانی و به کار بردن واژههای متفاوت و پرمغز، بزرگترها را سر ذوق آورده و شگفتزده میکنند. حرف زدن کودک خودبهخود مورد توجه بزرگسالان قرار میگیرد و مدام از طرف دیگران تشویق میشود. اما به ناگاه در مرز میان کودکی و نوجوانی، والدین متوجه میشوند که کودک خوشسروزبان و پرحرفشان تبدیل به یک بچه کمحرف و منزوی شده و هر چقدر از او دعوت به حرف زدن میکنند، کمتر حرف میزند و سکوتش عمیقتر میشود. نوجوان به چند دلیل ممکن است ساکت و منزوی شود. البته هر سکوتی الزاما همراه با انزوا نیست.
...