عاطفه میرافضل
تولد افلاطون
افلاطون، اندیشمند بزرگ یونان باستان در چنین روزی از سال ۴۲۷ پیش از میلاد متولد شد. اندیشههای افلاطون به ویژه در زمینه دموکراسی، بیش از هر فیلسوف عهد باستان در شکل گرفتن افکار اندیشمندان قرون جدید و معاصر نفوذ داشته است. افلاطون، شاگرد سقراط و معلم ارسطو و بنیان‌گذار آکادمی ـ مدرسه علوم، فلسفه و ادبیات ـ بود. آثار او به صورت گفت و شنود هستند که از میان معروفترینشان بهترتیب میتوان به «جمهوری»، «پوزش» و همچنین «ذات عدالت» اشاره کرد. افلاطون در سال ۳۹۹ قبل میلاد شاهد خودکشی آموزگارش سقراط به حکم دادگاه آتن ـ محکمه خلق ـ بود و در این باره نوشته است: «سقراط پیشنهاد فرار از آتن را رد کرد و به حکم دادگاه که میدانست درست نبوده، تسلیم شد و جام زهر را نوشید تا احترام به قوه قضایی که حفظ حقوق مردم و امنیت و آرامش آنان بر عهده آن است، محفوظ بماند.» این نظر افلاطون که سران دولتها باید فیلسوف باشند یا فلسفه بدانند و نیز نخبگان باید دارای یکی از این سه خصلت؛ هوشمندی (آگاه)، دلیری (شجاع) و زور بازو (نیروی جسمانی، هدف: آگاه از فنون رزمی) باشند تاکنون در هیچ تفسیری رد نشده است. وی برجستگان یک ملت را دو گروه کرده است: مردان عمل و مردان فکر، که جامعه باید از هر فرد در جای خود استفاده کند و اگر هر دو شرط در یک و یا چندین فرد یک جامعه جمع باشد، که خوشا به حال آن جامعه. افلاطون روی مدیریت شایسته و استفاده بهینه یک جامعه از دانش، استعداد، لیاقت و مهارت اعضای خود تأکید و سفارش بسیار کرده است. مرگ افلاطون، سرانجام در سال ۳۴۷ پیش از میلاد، در سن هفتاد و چهار سالگی به وقوع پیوست.
...