نویسنده: زهرا چیذری
كارشان سخت‌ترين كاري است كه در دنيا شناخته شده است و به سختي كشيدن عادت كرده‌اند؛ از سختي نان درآوردن با كاري طاقت‌فرسا در قعر زمين گرفته تا سختي شلاق خوردن بابت مطالبه حق و حقوقي كه هيچ ربطي با دريافتي‌هاي نجومي برخي چهره‌ها ندارد اما براي آن‌ها آنقدر دور از دسترس است كه وقتي مطالبه‌اش مي‌كنند، شلاق بخورند! حالا جسم بي‌جان چندین تن از كارگران معدن زغال‌سنگ آزادشهر گلستان كه با انجام سخت‌ترين كار دنيا نان‌شان را از عمق هزار و 800 متري زمين از دل سياه زغال سنگ بيرون مي‌كشيدند، از دل آوارها بيرون آمده است. 56 خانواده‌اي كه با حقوق حدود 900 هزار توماني كار در معدن زندگي مي‌گذراندند، حالا نان‌آورشان را از دست داده‌اند تا در تقويم حوادث تلخ سال‌هاي اخير ارديبهشت 96 نيز همچون آذر 95 و حادثه قطار تبريز، دي ماه 95 و حادثه پلاسكو و فروردين 96 و حادثه سيل آذربايجان، رخت عزا به تن كنند و رسيدگي به وضعيت شهداي معدن گلستان هم مانند حادثه قطار تبريز و پلاسكو همچنان مبهم باقي بماند يا به بعد از انتخابات موكول شود.
از دست دادن جان برای نان
حادثه انفجار در معدن زغال سنگ آزادشهر به علت نبود ايمني و انتشار گاز متان نخستين حادثه‌اي نيست كه طي يكي دو سال اخير به دليل نواقص ايمني رخ داده و جامعه را در بهت و ماتم فرو برده است. تنها در طول سال گذشته 812 كارگر بر اثر حوادث كار جان داده‌اند. اين بدين معناست كه روزي 2/2 نفر جان خود را براي نان از دست داده‌اند. آمار قابل تأمل حوادث كار اما نشانه‌اي از شرايط كاري نا‌ايمن و فقدان نظارت بر واحدهاي توليدي و مراكز تجاري است كه يك بار خود را به شكل آتش‌سوزي و فروريختن برج پلاسكو نشان مي‌دهد و دوباره به شكلي ديگر در معدن زغال‌سنگ گلستان تكرار مي‌شود. همچنان كه حوادثي همچون حادثه قطار تبريز و حادثه سيل آذربايجان همگي از نقص در ساختار نظارت و ايمني خبر مي‌دهد و تا زمان برطرف نشدن اين نواقص تكرار چنين حوادثي دور از انتظار نيست. بديهي است براي پايان دادن به روند اين حوادث نياز به تغيير جدي در نگاه مديريت كلان كشور است. در شرايطي كه آخوندي، وزير راه، مسكن و شهرسازي در برابر حادثه‌اي همچون حادثه برخورد قطار تبريز ـ مشهد در سمنان اين‌گونه واكنش نشان مي‌دهد و مي‌گويد: «همه مسافران بيمه‌اند و جاي هيچ نگراني نيست!» بديهي است تكرار حوادثي از اين دست دور از انتظار نيست.
...