حسین شریعتمداری
در حکایت‌ها آمده است؛ شخصی ابلیس را در خواب دید که طناب‌های کوتاه و بلند فراوانی به دست دارد. با تعجب پرسید؛ این‌همه طناب برای چیست؟ ابلیس گفت؛ هر یک از این طناب‌ها را به گردن یکی از بندگان خدا می‌اندازم و آن‌ها را از صراط مستقیم منحرف کرده و به سوی خود می‌کشانم. طرف که حیرتش به کنجکاوی تبدیل شده بود، پرسید؛ کدامیک از این طناب‌ها را برای من در نظر گرفته‌ای؟ شیطان بزرگ خندید و گفت؛ تو که خودت با پای خود به سوی من آمده‌ای دیگر نیازی به طناب و کش و واکش نداری!
گفته‌اند ـ و حکیمانه نیز
هست ـ که در مثل مناقشه نیست و از این روی
خطاب به کسانی که ادعا می‌کنند برجام سایه جنگ را از سر ملت دور کرده است باید
گفت؛ وقتی آنچه را که آمریکا و متحدانش در پی آن بوده‌اند، بی‌چون و چرا به آن‌ها
تحویل داده‌اید، دیگر چه نیازی به حمله نظامی دارند؟!
ـ وقتی آن‌همه امتیاز نقد را یکجا و بی‌چون و چرا
تحویل حریف می‌دهید و در مقابل، فقط یک مشت وعده نسیه می‌گیرید که حریف همان وعده‌های
نسیه را هم یکی پس از دیگری انکار می‌کند و به قول خودتان دبه درمی‌آورد، و شما
کمترین واکنشی نشان نمی‌دهید! آیا برای حریف پیام ضعف و زبونی نفرستاد‌ه‌اید؟!
ـ و یا در حالی که آمریکا روی فشار اقتصادی به
کشورمان اصرار می‌ورزد و با تحریم‌های پی در پی به مقابله با ایران اسلامی آمده
است، ادعا می‌کنید «خزانه خالی است»! حریف
را به ادامه فشار اقتصادی تشویق نکرده و پیام نداده‌اید که «خوش به نشان آمده است»!
ـ و یا وقتی با صدای بلند اعلام می‌کنید که دنیای
امروز، دنیای مذاکره است و نه موشک، آیا غیر از این است که به حریف پیغام می‌دهید؛
نگران موشک‌های ما نباش، همه را از بین می‌بریم!