شبهه
آیا زکریای رازی (کاشف الکل) کافر و ملحد بود؟
این روزها و به بهانه ضدعفونی کردن اماکن عمومی و حرم‌ها و مساجد با الکل، شبهه قدیمی کفر و الحاد زکریای رازی مطرح شده است.
اما حقیقت چیست؟
در قدیمی‌ترین منابع کتابشناسی مانند فهرست ابن‌ندیم که تنها یک سده بعد از زکریای رازی می‌زیسته کتاب‌هایی به رازی نسبت داده شده که اعتقاد او به وحدانیت خدا، نبوت پیامبران، معاد را تأیید می‌کند و بلکه تشیع او را هم اثبات می‌کند:
«کتاب الحاصل فی العلم الإلهی»
«کتاب فیما یرد به اظهار ما یدعی من عیوب الأنبیاء»
«کتاب علی سهیل البلخی فی تثبیت المعاد»
«فی آثار الامام الفاضل المعصوم»
ابن طاووس هم رساله‌ای از زکریای رازی نقل می‌کند به نام «برء الساعه» که ابتدای آن، به روش علمای شیعه آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله کما هو اهله و مستحقه و صلواته علی خیر خلقه محمد و آله و عترته و سلم تسلیما کثیراً»
علت اشتهار زکریا به الحاد چیست؟
پاسخ:
وجود رقیب و دشمن و اتهام
شهرت رازی در طب و نزدیکی او به سلاطین عاملی است برای به وجود آمدن رقیبان و دشمنان او که سعی کرده‌اند او را از میدان خارج کنند و بهترین وسیله نیز در آن عصر اتهام کفر و خروج از دین بوده است.
همچنین دشمنی اسماعیلی مذهبان با زکریای رازی، باعث شده تا از سوی ابوحاتم رازی که اسماعیلی مذهب است به محمدبن‌زکریا تهمت کفر و الحاد زده شود. زیرا محمد بن زکریای رازی در کتاب «فی الرد علی الکیال فی الامامه» اسماعیلیه را رد کرده است.
با این توضیحات معلوم می‌شود:
دو کتابی هم که در مورد الحاد به‌صورت مشکوک و نه قطعی، به او نسبت داده شده است، از حیله‌های دشمنان او بوده است.
نظر شهید مطهری درباره عقاید رازی می‌گوید: او منکر نبوت نبوده بلکه با مدعیان دروغین نبوت در ستیز بوده است. محال است مناظرات رازی با ابوحاتم (که به دلیل آن تهمت الحاد به رازی زده شده) در منزل یکی از بزرگان ری و در حضور اکابر و بزرگان شهر پیرامون ابطال اصل نبوت باشد و او همه مذاهب را باطل اعلام کند و سپس در کمال احترام زندگی کند و کسی کاری به او نداشته باشد.