فائقه بزاز
دیوارنوشتهها و شعرهای پر احساس عربی به نوعی مد شده دست به دست میشوند.
کلماتی ناب و عمیق که در عمق روح مخاطب لانه میکند و ریشه میدواند. زبان عربی
سرآمد تمام زبانهاست و افتخاری است که قران با این زبان نازل شده است. ویژگیهای
منحصر به فردی که تنها در این زبان وجود دارد موجب شده تا زبان عربی از غنیترین
زبانها باشد و شاید یکی از حکمتهایی که باعث شده است خداوند آیات و کلمات نورانی
خود را در قالب این زبان بر بشریت نازل کند وجود همین ویژگیهای منحصر به فرد است.
از عجایب غنای عربی همین که مثلا در این زبان ۱۲ لایه
دوستی تعریف میشود؛
«زمیل»: کسی که باهاش سلام علیک میکنیم. «جلیس»: کسی که از نشستن کنارش برای مدت محدودی لذت میبریم. «سمیر»: مکالمات خوبی باهاشون دارید. « ندیم»: کسی که همکاسهتونه (چایی البته) و وقتی آزادید باهاش ارتباط برقرار میکنید و تماس میگیرید. «صاحب»: کسی که نگران سلامتی شماست. «رفیق»: کسی که میتونید بهش تکیه کنید. «صدیق»: دوست واقعی، کسی که رابطهاش با شما رو به بهانههای شخصی از دست نمیده. « خلیل»: کسی که صرف حضورش حال شما را خوب میکنه. «انیس»: کسی که واقعا باهاش راحتید و با خلقیات هم کاملا آشنایید.« ناجی»: محرم، کسی که کامل بهش اعتماد دارید.«صفیه»: بهترین دوست که احتمالا او را به بقیه ترجیح میدهید و «قرین» به معنی دوست جدا ناپذیر، فکر هم را کاملا میخوانید و رفتار هم را پیشبینی میکنید.
زبانشناسان معتقدند عربی از وسیعترین زبانها در لغت و اصطلاح است. در تعبیر متنوع است و برای یک معنا یا معانی نزدیک به هم تعبیرات متفاوتی دارد. دارای نظام زبانی استواری است و از قابلیت اعراب برخوردار است و دقت و ظرافت در معنا، کثرت مترادفات و معانی فراوان با لفظ واحد، الفاظ کثیر برای معنای واحد و... . کلام عربی به گونهای است که با هجاها و اصوات و تلفظ وقتی با احساس هم بیان شود اثرگذاری فوقالعادهای دارد. شاید برای همین است که این روزها جملات و تعابیر عاشقانه عربی دست به دست میچرخد.
اما عربی برای من طور دیگری عزیز است و من کنار تمام اینها به زیباییهای دیگری فکر میکنم. به این که جبرئیل چگونه این کلمات را به سینه پیامبر جاری کردند. به اینکه کلمات عربی با نفس و لبان مبارک پیامبر پیوند داشتند. به اینکه خانوم فاطمه زهرا با این کلمات عجین بودند و چگونه و با چه احساسی فرزندشان امام حسن را به عربی صدا میکردند؛ میوه زندگیام. به این که موقع شانه زدن موهای زینبشان یا موقع به خواب رفتن حسینشان با این کلمات لالایی میخواندند، به این که همسرشان را چگونه صدا میزدند یا خطبههای آتشینشان را در فراق پدر و بی مهری و ناجوانمردی مردم با این کلمات محکم و کوبنده بیان میکردند. به این که خداوند به پیامبر سلام میرساند و میفرماید: «علی برای تو مانند هارون برای موسی است. بنابراین نام فرزندت را هم نام فرزند هارون کن!» پیامبر رو به جبرئیل میگوید: زبان من عربی است... شُبیر به عربی میشود حسین...
... چه زیباست که عربی کلام خداست.
* معنی دیوار نوشته : «پاییز را دوست دارم»... این را به من گفت... و من از آن روز شروع به ریختن کردم.