کد خبر: ۵۹۷
تاریخ انتشار: ۱۸ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۴:۴۶
پپ
صفحه نخست » کاشانه


زهرا کیایی

زمین مرده زمستانی در برابر چشمان همه مخلوقات جوانه سبز زندگی را به نمایش می‌گذارد و امید و زندگی را پس از یأس و ناامیدی نوید می‌دهد. خوب که بنگری، گذر ایام و طبیعت با همه بازیگرانش هر یک به گیرنده‌های روان آدمی پیامی را مخابره می‌کند که اگر شنیده شده و دیده شود و به عمل درآید نوید بخش سلامت و سعادت آدمی است! ما از ابزار‌تربیتی سخن می‌گوییم که در دسترس‌ترین و کم هزینه‌ترین ابزارها در ‌تربیت کودکان است اما گویی نسبت خود را با آن تنها در فاصله گیری یا تخریب تعریف کرده‌ایم و این کار را به بهانه سرما و گرما و امنیت و آسایش انجام می‌دهیم! غافل از این‌که سعادت و سلامت ما در دل آن نهفته است!

کودکی تا ابتدای نوجوانی برای والدین بهترین زمان برای آموزش و انتقال مفاهیم بنیادین فکری و عملی است. در این سال‌ها فرزندان همچون زمین کشت نشده‌ای هستند که هرکس بتواند نخستین بذرها را در آن کاشت کند؛ توانسته است آینده او را از آن خود کند و به سوی چشم‌اندازهای موردنظر خویش هدایت نماید. شاید این موضوع را بیش از همگان زمین خواران رسانه‌ای دریافته‌اند که زمین کودکان را محل کشمکش و تاخت و تازهای خویش کرده‌اند و اهداف سیاستمداران و متولیانشان را به ویژه طی 50 سال اخیر با در اختیار گرفتن ذهن و آینده نوجوانان به پیش می‌برند! و این تیر هدف‌گیری شده، دقیقا از مسیر غفلت متولیان‌تربیتی و به ویژه خانواده‌ها عبور می‌کند و به هدف می‌نشیند! فرصتی که می‌توان اندازه آن را 14 سال برآورد کرد، در کنار گوش پدران و مادران توسط صاحبان رسانه‌ها در انواع مختلف آن به یغما می‌رود و در برابر چشمان ما، فرزندان به کاربر و خدمه غول‌های رسانه‌ای و صاحبان متفکر آنان بدل می‌شوند تا جهان را با کمک همین فرزندان به آن سمت و سو پیش ببرند که بخشی از آن در قالب بیماری‌های شدید روحی و روانی چون غفلت و اضطراب و سرگردنی و پریشانی و بی‌هویتی و افسردگی و ... قابل مشاهده است و می‌رود که مطابق پیش‌بینی خودشان تا سال 2050 به بحران‌های اصلی بشر تبدیل گردد. یکی از ابزارهای بسیار کارآمد در برابر هجوم رسانه ابزاری است که تا کنون کمتر راجع به آن شنیده‌اید.

...

نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: