فائقه بزاز
گاهی اوقات دلمان گواهی می‌دهد؛ بی‌دلیل و بی‌جهت احساسات عجیب‌وغریبی را کنج دلمان تجربه می‌کنیم. در اوج آرامش دچار تشویش می‌شویم و گاهی با وجود مشغولیت و تکاپو و دردسر، دلمان آرام است.
این می‌تواند وصف حال روزگار جدیدمان باشد. وارد دوره‌ای تازه شده‌ایم و انگار متفاوت بودنش از لحاظ عدد و رقم کمی ما را به دلشوره انداخته که قرار است اتفاقاتی ویژه در این سال دو صفر یا سال‌های تک صفر بعدی به وقوع بپیوندد. به‌خصوص که سال‌های پایانی قرن گذشته را با شیوع بلایی پشت سر گذاشتیم که دنیا با تمام امکانات جدیدش انتظارش را نداشت و از پسش برنیامد.
دل بریدن از هزاروسیصد هم برای تماممان قشنگی‌های خودش را داشت. رویدادهای تلخ و شیرینی را در آن صد سال گذشته از سر گذراندیم. سختی‌هایش ما را از پیله برون آورد و و به پروانگی رساند و شیرینی‌هایش بخشی از هویتمان شد.
خاطرات خوشش را لای زرورق‌های رنگی گذاشتیم تا قندش مکرر شود. تا هر از چند گاهی نگاهی بهشان بیندازیم و نفس تازه کنیم و بدهایش را چپاندیم در صندوقچه قدیمی ذهنمان تا عبرت بگیریم.
قرنی هم که گذشت برایمان عزیز است. در آن پدر ومادرمان متولد شدند، باهم آشنا شدند وازدواج کردند. در آن خواهرها و برادرهایمان پا به دنیا گذاشتند. مدرسه و دانشگاه رفتیم وبادوستانمان آشناشدیم... ازدواج کردیم و خداوند نورچشمی‌هایمان را به ما عطا کرد. خاله و عمه، دایی و عمو شدیم و مدرسه و مسجد و دانشگاه و سفر رفتیم و حلقه ارتباطات روزبه‌روز گسترده‌تر شد.
اما گریزی نیست. همیشه هر آغازی پایانی دارد و پایان 1300 مارا به دنیای 1400 روانه کرد. قرن جدیدی که دلمان گوهی می‌دهد بهارش را به بهاری نیکوتر و زیباتر پیوند خواهیم زد. بهاری که بهارانه‌اش را ورود به ماه ضیافت خدا سبزتر می‌کند.
حالا به شوق روزها و شبهای متفاوت و تکرارناپذیر ماه ضیافت خدا در سال نوینی که مدخل قرن جدید است، سجده شکر به جا می‌آوریم و به انتظار شبهای قدر ثانیه می‌شماریم. می‌خواهیم دست‌های تمنای قدر امسالمان را با تجدید عهدی محکم‌تر از قرن قدیم روانه درهای گشوده آسمان کنیم. می خواهیم دست یاری به او دهیم. می‌خواهیم دست ادب بر روی سینه بگذاریم و نوا سر دهیم:
السَّلامُ عليكَ أَيُّهَا السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَينَ الْأَرضِ و السَّمَاء
سلام بر تو اى سبب اتصال و ارتباط بین زمین و آسمان
رمضان امسالمان را با یادش پیوند می‌زنیم. سلام‌هایمان را یکی‌یکی جمع می‌کنیم، یک سال تمام، تا بعد از یک عمر، قلبمان پر شود از عطر یاس مهدوی.