شبهه
اگر بین علی‌بن‌ابی‌طالب و خلفا کدورتی بوده پس چرا وی نام فرزندان خود را ابوبکر، عمر و عثمان گذاشته‌است؟!
پاسخ:
مورخان می‌گویند: این نام‌ها مخصوص خلفا نبوده، بلکه قبل و بعد از اسلام، چنین نامهایى در میان عرب شایع و رایج بوده است. ابن‌اثیر در کتاب «اسدالغابه فى معرفة الصحابه»، بیش از 60 نفر از اصحاب پیامبر‌صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم را نام می‌برد که نام آن‌ها «عمر» و «عثمان» بوده است.
«ابوبکر» هم نام نیست بلکه کنیه است و طبری در تاریخ خود می‌نویسد: نام ابوبکر «عتیق» بود و او پسر ابى‌قحافه بود و نام ابى‌قحافه هم «عثمان» بوده است. انتخاب کنیه براى افراد در انحصار پدر نبوده؛ بلکه خود شخص ـ یا افراد دیگر ـ با توجه به وقایعى که در زندگی فرد اتفاق مى‌افتاده کنیه‌ای را انتخاب مى‌کردند.
لذا در اینکه نام اصلی ابوبکر‌بن‌علی چه بوده است، میان تاریخ‌نویسان اختلاف نظر است. ابوالفرج اصفهانی می‌گوید: نامش «عبدالله» بوده، و بنابر منابع معتبر تاریخی وی در سال سی و پنج هجری یعنی اولین سال خلافت ظاهری امیرمؤمنان علی‌علیه‌السلام به دنیا آمده و امام‌علی‌علیه‌السلام نامش را «عبدالله» گذاشت، وی در سن 25 سالگی در کربلا حضور داشته است. و برخی دیگر مانند مسعودی می‌گویند: نامش «محمد» می‌باشد، گروهی دیگر مانند مقریزی می‌گویند: نامش«عبدالرحمان» می‌باشد.
شبهه
اگر اسلام دین محبت و مهربانی است و خداوند ارحم الراحمین است، چطور این همه آیه در قرآن (مانند:سوره توبه۲۳؛ محمد۴، نساء۸۹ و...) درباره جنگ و کشتار وجود دارد؟! پس اسلام فقط شعار عفو و مهربانی می‌دهد‼
پاسخ:
اسلام دین گذشت و مهربانی است و پیامبر اسلام‌صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم نیز در برخورد با مردم مأمور به عفو و گذشت بود؛ چرا که خدایش به او فرمان داد، عفو را پیشه خود کن و به نیکى‌ها فرمان ده.
اما این عفو و مهربانی تا زمانی کاربرد دارد که مخالفان نیز به ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و اخلاقی پایبند باشند.
اما هنگامی که کافران و مشرکان در برابر رأفت و مهربانی پیامبر اسلام سوء‌استفاده نموده و پس از اذیت و آزار مسلمانان به جنگ و نبرد با آنان برخاسته‌اند، بدیهی است که عقل حکم می‌کند باید در برابر ظلم و تجاوز ستمگران به دفاع برخاست و از حقوق مردم ستم‌دیده دفاع نمود.
اگر در قرآن کریم آیاتی به چشم می‌خورد که از آن‌ها بوی خشونت استشمام می‌شود، تماما در راستای دفاع از مظلومان و ستم‌دیدگان در برابر ستمگران و متجاوزان به حقوق مردم است. ستمگرانی که از رأفت اسلامی سوء استفاده نموده و به تعهداتی که خود با مسلمانان بسته بودند نیز پایبند نماندند.