کد خبر: ۵۵۲۸
تاریخ انتشار: ۰۷ آذر ۱۳۹۹ - ۲۲:۰۵
پپ
صفحه نخست » نمای نزدیک


فائقه بزاز

زمستان سال گذشته بود که مایکل مور، کارگردان و مستندساز منتقد نظام سرمایه‌داری آمریکا، با انتشار عکسی از مراسم تشییع سردار سلیمانی از مخاطبانش پرسید: «آیا یک ژنرال آمریکایی هست که میلیون‌ها نفر از ما در تشییع جنازه‌اش شرکت کنیم؟... سگ دیوانه (لقب جیمز متیس)؟ کِلی؟ کالین پاول؟ ویلیام وست‌مورلند؟ ... اصلا آیا کسی نام رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح را می‌داند؟ از تمام کسانی که به ما خدمت می‌کنند حمایت می‌کنیم اما مانند این عکس (تشییع پیکر شهید سلیمانی) به خیابان‌ها می‌ریزیم؟» این واکنش، یکی از هزاران بازتاب در پاسخ به فاجعه‌ای بود که دل مظلومان و برحقان عالم را به درد آورد.

وقتی دست رئیس‌جمهور لمپن و وحشی آمریکا به خون مقدس سردار دل‌ها آغشته شد اکثرمان دلمان می‌خواست انگشتمان را محکم در چشم‌هایش فرو کنیم یا گلویش را پاره کنیم و برای انتقام سخت لحظه‌شماری می‌کردیم.

روزگار امروز ترامپ کمی دلمان را خنک کرده، اگرچه فضاحت نتیجه شمارش آرا، قاتل سردار دل‌ها را به ذلت کشانده و اگرچه به قول سیدحسن نصرالله؛ «ارزش کفش قاسم سلیمانی از سر ترامپ بیشتر است»، اما این رسوایی‌ها برایش کم است.

از طرفی دیگ، ربا وجودی که هنوز آخر ماجرا معلوم نیست اما جایگزینی احتمالی آقا شیکه به‌جای پوپولیسم آمریکایی کل ماجرا را تغییر نمیدهد. چون«بایدن» هم در فرومایگی و پدرکشتگی با ملت‌های آزاده دست کمی از رقیبش ندارد؛ «قاسم سلیمانی مستحق کشته شدن بود و ترامپ عدالت را اجرا کرد»، «تحریم‌های فلج‌کننده باید علیه ایران ادامه داشته باشد و این خواسته اسرائیل از من است»، «من یک صهیونیست هستم و نتانیاهو را هم دوست دارم»، «برجام به سود اسرائیل و عربستان بود» برایمان جملاتی آشناست که از دهان همین جانور پیر بیرون آمده. اما هنوز هم برخی رسانه‌های داخلی سعی دارند زمینه را برای مذاکره دوباره و گل و بلبل شدن اوضاع با آمدن آقا شیکه فراهم کنند. عجیب نیست؟

به همین بهانه تو یه ویدئو که تو فضای مجازی دست به دست میشه؛ پسرجوانی با گل سرخ و میکروفون میره سراغ افرادی که خیلی هم ظاهر ارزشی ندارند و با اهدای گل بهشون پیروزی مردم ایران رو تبریک میگه، مثل همون تبلیغ و تبریکی که بعضی رسانه‌های اطلاح‌طلب به بهانه پیروزی «بایدن» به خورد مخاطبینشون میدن.

واکنش اکثرشون جالبه؛ یا می‌زنن زیر خنده یا واکنش‌های درشت نشون می‌دهند یا مسئولین دولتی خودمون رو زیر سؤال می‌برند. برخی هم اظهار پشیمانی از رأی دادن به رئیس‌جمهور فعلی خودمان دارند و به نوعی اشتباهشان را گره زدن وضعیت معیشتی خودشان با اوضاع آمریکا می‌دانند.

به هر حال خوش‌خدمتی آقاجو را به اربابش اسرائیل تبریک می‌گیم و برای امواتی هم که به ایشون رأی دادند تا اسمش از صندوق‌ها بیرون بیاد فاتحه‌ای قرائت می‌کنیم!

نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: