گیاه سماق درختچهای است از خانواده پسته که میوههای خوشهای قهوهای
قرمز رنگ آن بهعنوان ادویه کاربرد دارد.
دکتر محبوبه رئیسزاده، متخصص داروسازی سنتی و عضو هیئتعلمی دانشکده
طب سنتی کرمان گفت: طبیعت سماق در طب سنتی سرد و خشک ذکر شده است، و
در گذشته برگ و میوه آن را در دباغی پوست استفاده میکردهاند و برای همین به آن
سماق الدباغین میگفتهاند. سماق مقوی، دباغیکننده و پوشاننده معده و
احشا است و در درمان تهوع، استفراغ و اسهال مزمن و زیادی ادرار مؤثر است.
او تصریح کرد: نیم کوبیده سماق همراه با زیره و آب سرد در درمان
استفراغ و کسی که غذا در معده او نمیماند مجرب شناخته شده است.
او افزود: استفاده موضعی از جوشانده برگ سماق در درمان
زخمهای مزمن و سستی اعضای بدن مؤثر و بر معده اطفال رفعکننده اسهال و مقوی احشا
است.
رئیسزاده بیان داشت: سماق حاوی مقادیر بالای فیبر، پروتئین، ترکیبات
آنتی اکسیدان، اسیدهای چرب امگا ۳،
ویتامین
C و پلیفنولهایی از جمله تانن است، مطالعات جدید ثابت کرده است که
سماق یک آنتیاکسیدان قوی است و میتواند از سلولهای بدن در مقابل عوامل اکسیدان
محافظت کند و منجر به کاهش کلسترول و قند خون میشود. همچنین سماق دارای خواص ضد قارچی بهویژه
علیه آسپرژیلوس فلاووس است، سماق باعث مهار فعالیت آنزیم لیپاز در پانکراس و در
نتیجه جذب نشدن چربیها و کاهش وزن میشود.
رئیسزاده گفت: برای بهره بردن از خواص سماق میتوان آن را به شکل
پودر و یا دمنوش استفاده کرد، مصرف سماق میتواند برای معده و کبد سرد مضر باشد و
اصلاحکننده آن مصرف همزمان با ادویههای با طبع گرم است و مقدار مجاز مصرف
روزانه آن در منابع طب سنتی ۱۵-۲۰ گرم
روزانه ذکر شده است.