عاطفه میرافضل
تعداد زیادی از افراد سرشناس بعد از مرگ دوباره از قبر خارج شدند. البته خودشان که نه بلکه بنابر دلایلی و توسط نبش قبر از دل خاک بیون آمدند و دوباره به آغوش خاک سپرده شدند. بقایای جسد یاسر عرفات، اولیور کراموِل؛ سرباز و دولتمرد انگلیسی که در سال ۱۶۵۸ درگذشت، هایله سلالی؛ آخرین امپراتور اتیوپی و برخی دیگر از بزرگان که در این مجال به برخی از مهم‌ترینشان اشاره می‌کنیم.
چارلی چاپلین
جسد این کمدین در سال ۱۹۷۸ از خاک خارج شد و توسط دو مرد که در ازای بازگرداندن جسد از وکیل چاپلین تقاضای دریافت پول داشتند، در یک مزرعه ذرت دفن شد. جسد از گورستان دهکده‌ای در سوئیس که چاپلین ۲۵ سال آخر عمر خود را در آنجا گذرانده بود ربوده شده بود و پس از سه ماه، با دستگیری جنازه دزد‌ها (دو مهاجر از بلغارستان و لهستان) به همان جا بازگشت. ولی این‌بار تابوت او را از بتن مسلح ساختند. گورکن دهکده که بار اول دزدیده شدن جسد را کشف کرده بود گفته بود با بتنی شدن تابوت دیگر امکان ندارد که جسدش را در نیمه شب بدزدند و می‌گفت: «برای این کار احتیاج به یک مته بادی خواهید داشت و سروصدای زیادی به پا خواهید کرد.»
الیزابت سیدال
هنگامی که همسر هنرمند و شاعر انگلیسی، دانته گابریل روزتی، در سال ۱۸۶۲ و به‌خاطر زیاده‌روی در مصرف یک ماده مخدر درگذشت، او یکی از کتاب‌های شعرش را در کنار همسرش دفن کرد. سال‌ها بعد، هنگامی که چشمانش کم‌سو و نقاشی کردن برایش سخت شده بود، روزتی تصمیم گرفت که شعرهایش را از زیر خاک بیرون آورد. او برای این کار احتیاج به مجوز وزارت کشور داشت، چرا که جنازه دزد‌ها در آن زمان به مشکل بزرگی بدل شده بودند.
با اینکه مجوز به او داده شد، روزتی می‌خواست که این موضوع تا جای ممکن مخفی بماند. سنگ قبر سیدال در گورستان «های گیت» در لندن برداشته و تابوت باز شد و دست‌نوشته‌ها را خارج و ضدعفونی کردند. گفته می‌شود او از اینکه شعری که از همه بیشتر به دنبالش بود «کرم‌خوردگی بزرگی در همه صفحات داشت» بسیار سرخورده شد. با این حال کتاب مفصلی از شعر‌های نبش قبر شده، منتشر شد.
ماری کوری
در سال ۱۹۹۵، خاکستر جسد ماری کوری و همسرش پی‌یر از گورستانی کوچک به پانتئون پاریس منتقل شد. این کار برای بزرگداشت زندگی و خدمات ماری کوری انجام شد. این دانشمند زاده لهستان به خاطر تحقیقات تاریخ سازش در زمینه تششعشات هسته‌ای برنده دو جایزه نوبل شد. او در اثر قرار گرفتن در معرض تشعشعات مبتلا به لوسمی شد و در سال ۱۹۳۴ درگذشت.
کریستف کلمب
کریستف کلمب در وصیت‌نامه خود درخواست کرده بود که در آمریکا دفن شود، ولی در زمان مرگ او در سال ۱۵۰۶ کلیسای مناسبی در آنجا وجود نداشت. از این‌رو او ابتدا در شهر والادولید اسپانیا دفن شد و سپس به صومعه‌ای در سویل منتقل شد. با این حال جسد او را در سال ۱۵۴۲ میلادی از خاک خارج کرده در سانتو دومینیگو (پایتخت جمهوری دومینیکن) دفن کردند. در پایان قرن هفدهم، اسپانیا قسمت غربی هیسپانیولا را به فرانسه واگذار کرد و جسد کلمب به کوبا منتقل شد.
بعد‌ها هنگامی که کوبا به استقلال دست یافت، در سال ۱۸۹۸میلادی، جسد برای آخرین بار از اقیانوس اطلس گذشت و در کلیسای جامع سویل دفن شد. این دست‌کم داستانی است که بر سرش اتفاق نظر وجود دارد. با این حال در بنای یادبود کلمب در پایتخت جمهوری دومینیکن، جعبه‌ای حاوی استخوان‌هایی وجود دارد که روی آن نوشته شده «کریستف کلمب». محققینی که از جسد موجود در سویل نمونه برداری DNA کرده‌اند می‌گویند که نتیجه با DNA برادرش دیگو، که او هم در نزدیکی سویل دفن شده، هم‌خوان است. نمونه‌های موجود در سانتو دومینگو تا به حال مورد آزمایش قرار نگرفته‌اند.
چگوارا
رهبر آرژانتینی انقلاب کوبا در سال ۱۹۶۷ میلادی بولیوی دستگیر و کشته شد. محل دقیق دفن جسد او سال‌ها مخفی ماند تا اینکه در سال ۱۹۹۵، توسط یک ژنرال بولیویایی که در عملیات دستگیری او دست داشت، افشا شد که جسد او در کنار باند یک فرودگاه در نزدیکی جایی که در آن به قتل رسیده بود دفن شده است.
دو سال بعد جسد او از خاک بیرون کشیده شد و در هنگام مراسم یادبود سی امین سالروز مرگش، به کوبا بازگردانده شد. حالا جسد او در آرامگاه و موزه چگوارا، که به روی بازدیدکنندگان باز است، نگهداری می‌شود. با این حال سؤال‌هایی مبنی بر اینکه آیا در سال ۱۹۹۷ واقعا جسد درست را از خاک بیرون کشیده‌اند مطرح شده است. چگوارا نماد معنویت انقلاب کوبا و فیدل کاسترو سمبل مبارزه و مقاومت در انقلاب کوبا بودند.