کد خبر: ۵۲۹۸
تاریخ انتشار: ۰۵ مهر ۱۳۹۹ - ۱۸:۰۱
پپ
روایت‌هایی از دیگر کشورها
صفحه نخست » ینگه دنیا



گردآوری و تنظیم: مریم سیادت

کتاب به جای پذیرایی

هر از چند گاهی تو خیابون‌ها و کوچه‌های ژاپن، افراد به‌اصطلاح عقب‌مونده ذهنی رو می‌دیدم که به تنهایی در مترو اتوبوس یا با دوچرخه در حال رفت‌وآمد هستند. همیشه برام سؤال بود چطور امکان داره؟ آخه توی ایران دیدم که این افراد معمولا یک همراه دارند و اصلا زیاد تو جامعه آفتابی نمیشن. تا اینکه امروز به جوابم رسیدم. امروز جشن فارغ‌التحصیلی پایه نهم بود که از ما هم دعوت شد شرکت کنیم. قسمتی از برنامه، یک سرود دسته‌جمعی بود که بچه‌های پایه نهم بعد از چندین ماه تمرین اجرا کردند. سرودی که از بالاترین اجراهای جشنواره‌ای کشور ما هم منظم‌تر و جالب‌تر بود. اما یک نکته: صدای فالش و ناهماهنگی بود که ازسمت پسرها میومد. دقت کردم، یک پسر سندرم داوون بود. اون یک دانش‌آموز کاملا معمولی محسوب میشه. حتی حاضر نشده بودن اونو از سرود حذف کنند. هیچ‌کس به اون نگاه نمی‌کرد. هیچ‌کس به حرکات اضافی و بعضا صداهای ناهماهنگش توجهی نداشت. جامعه ژاپن اون رو به عنوان یه عضو طبیعی پذیرفته. شاید در آینده، کارایی اون به اندازه یک انسان سالم نباشه، اما مطمئنم زندگیش بسیار طبیعی‌تر از این‌گونه افراد در ایران خواهد بود. در ژاپن، در مدارس و دانشگاها، دیدن افراد دارای معلولیت‌های شدید، خیلی طبیعیه. این سرمایه‌گذاری ژاپن برای به حاشیه نروندن افراد خاصه. شاید وقتشه ماهم معنای طبیعی و غیرطبیعی رو تو ذهنمون عوض کنیم.
در انتهای برنامه، به جای هرگونه پذیرایی، یک پاکت هدیه دادن، شامل سه کارت خرید کتاب. به نظرم برای ژاپنی ها این باارزش‌ترین هدیه ممکنه، انسان‌سازی از طریق مطالعه.
*************

حجاب ژاپنی

چند وقت پیش این گزارش جالب رو دیدم، به نظرم برای شما هم جالب باشه. در گذشته زنان ژاپنی، از پوششی برای سرشون استفاده می‌کردند به نام «اوکُزو- زوکین» که شباهت زیادی به حجاب زنان مسلمان داشته. اوج این سبک پوشش، به قرن هفدهم و هجدهم میلادی در ژاپن برمی‌گرده. زنان و دختران جوان. از رنگ‌های روشن و گرم، و زنان میانسال و پیرتر، از رنگ‌های تیره و سرد استفاده می‌کردن.
‌من علتش رو نمیدونم. بعضی سایت‌ها نوشتن به‌خاطر سرما، اما عکس‌هایی هم هست که در تابستان هم زنان با همین پوشش بودن.
************

آمریکایی‌ها در مترو

امروز توی یکی از ایستگاه‌های متروی اوزاکا، جلوی بلیط‌ فروشی، چندتا توریست هیکلی آمریکایی ایستاده بودن که یه سیاه‌پوست هم بینشون بود. (آمریکایی‌ها بدتر از ما ایرانیا، موقع حرف زدن صداشون خیییلی بلنده!). خلاصه معلوم بود بلد نیستن بلیط بخرن و گیج بودن. منکه رفتم بلیط بگیرم، ذوق‌زده از دیدن یه خارجی دیگه، اومدن زل زدن به دست من که چطور بلیط میخرم. بعد بهشون یاد دادم چطور بخرن، داشتم می‌رفتم یکیشون با لهجه غلیظ انگلیسی گفت «بارک الله فیک».
اولش نفهمیدم، برگشتم گفتم: چی؟
گفت: مگه شما مسلمونا موقع تشکر اینو نمی‌گین؟
گفتم: آهان! متشکرم، ولی من عرب نیستم!

یارو مات‌ومبهوت گفت مسلمانِ غیر عرب؟
اون یکی گفت: بابا خب ترکیه‌ای‌ها هم مسلمونن دیگه! بقیه شونم تأیید کردن!

یعنی عمرا به ذهن کسی نمی‌رسه ایرانی‌ها هم مسلمونن؟

************

بازتاب این نوع نذری در تلویزیون آمریکا

انجمن «حسین کیست؟» یا «who is Hussain» در آمریکا در سال تحصیلی جاری، هزینه وسایل مدرسه را برای ۳۵۰ دانش‌آموز فراهم نموده و آن‌ها را با کیف‌هایی که روی آن عنوان (حسین کیست؟) و نیز آدرس سایتی جهت افزایش اطلاعات علاقه‌مندان در خصوص امام‌حسین‌علیه‌السلام، چاپ نموده است، به دست دانش‌آموزان محروم رساندند. خبر این اقدام خیرانه از تلویزیون آمریکا پخش شده است. مجری خبر شبکه تلویزیونی «دبلیو جی اِن - ۹» (شبکه ۹ تلویزیونِ) شیکاگو ابتدا در رابطه با نذر فرهنگی شیعیان مقیم آمریکا در آستانه ماه محرم با اهدای ۳۵۰ بسته لوازم‌التحریر برای دانش‌آموزان نیازمند این شهر، گفت: دانش‌آموزان مدارس دولتی شیکاگو ظرف چند هفته آینده (پس از پایان تعطیلات تابستانه) بار دیگر به مدارس بازخواهند گشت، اما زمان بازگشت به مدرسه، برای آن دسته از دانش‌آموزان (فقیری) که والدینشان استطاعت مالیِ کافی برای خریداری لوازم‌التحریر و سایر لوازم مدرسه را ندارند، ممکن است زمانی مملو از فشار‌های روحی و روانی باشد. مجری دیگرِ این شبکه گفت: امروز دهها داوطلب (مسلمان شیعه) تلاش خود را کردند تا اطمینان حاصل کنند کودکان آنچه را برای آغاز سال تحصیلی به آن نیاز دارند، در اختیار داشته باشند. شان لوئیس، خبرنگار ما، از منطقه «ایست گارفیلد پارک» (در شهر شیکاگو) این گزارش را ارسال کرد. این گروه در مصاحبه خود در تلویزیون آمریکا، انگیزه فعالیشان را بردباری، دلسوزی و فداکاری‌ای می‌دانند که از امام‌حسین‌علیه‌السلام آموخته‌اند.

کانال تلگرامی ساعت به وقت تورنتو (CA_Time@)

************

تفریح کانادایی

یکی از سرگرمی‌های تابستان در کانادا این هست که بری به مزارعی که محصولات باغشون رو به فروش می‌رسونند و میوه بچینی.
قیمت سبد را پرداخت می‌کنی ‌و ‌‌وارد باغ میشی و سبدت را بدون آسیب رساندن به بوته‌ها و درختان پر می‌کنی و هنگام خروج سبدت را وزن می‌کنند و پول آن را دریافت می‌کنند.
در واقع محصول باغ را بدون پرداخت مزد به کارگر، برداشت می‌کنند و به فروش می‌رسانند.
از آنجایی که چیدن میوه همیشه لذت‌بخشه به‌خصوص برای بچه‌ها این روش مورد استقبال همه قرار می‌گیره.

daily_torontoo

*************

توجه به موضوع پلاستیک

روی این ظروف پلاستیکی نوشته؛ زباله تولید شده حاصل از خرید ۶ کیلو میوه در اروپا!
حالا بخوای یه پلاستیک چندبار مصرف برای خریدات برداری، با افه محیط‌زیستی ازت پول می‌گیرن.

اینجا پلاستیک زیاده اما خوب میوه‌ها اینجا رو هم تلنبار نمیشه که زیر پا له بشه و کسی نخره و هدر بره، و این‌جور مثلا من همین‌ یه کیلو که نیاز دارم می‌خرم، نه بیشتر، اینجا خیلی کشاورزها از همون اول میوه را تمیز و بسته‌بندی می‌کنند و مثل ایران مثلا صندوق به صندوق چند دست نمی‌چرخه که آخر سر هم خیلی گرون‌تر بدهند دست مشتری، درسته واقعا باید برای این هم راه‌حلی پیدا کرد، ولی به دلیلش اصراف نکردن میوه وسبزی هست، اما در ایران از همان میدان تره‌بار تا دم میوه‌فروشی‌ها چقدر میوه له می‌شه و از بین میره. تازه خیلی جاها هم نمی‌گذارند که خودمون میوه را برداریم و خودشون درهم، خوب و بد می‌دهند به دستمون! ولی این‌جا همه میوه‌ها چیده شده و تمییز و مرتب و بسته‌بندی و کاملا می‌دونی چی داری می‌خری.

farang_nevesht

نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: