کد خبر: ۵۱۳۷
تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۳۹۹ - ۰۹:۳۵
پپ
صفحه نخست » کنز


حجت الاسلام والمسلمین فرحزاد

قُلْ‏ لَنْ‏ يُصِيبَنا إِلَّا ما كَتَبَ اللَّهُ لَنا هُوَ مَوْلانا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ» (توبه / 51) بگو ای پیغمبر هیچ چیزی به شما اصابت نمی‌کند، خیر و خوبی و بدی و کمی و کاستی، الا آنکه خدا برای شما مقدر قطعی کرده است. امام صادق فرمود: «ما فعل الله بالعباد الا الاصلح لهم» در صد تا گزینه خیر آنکه انفع و اصلح است، خدا آن را بر بندگانش نازل می‌کند. به خدا خوش بین باشیم. «یا من أرجوه لکل خیر» این را لمس کنیم. مرحوم دولابی می‌فرمودند: این احادیث و آیات قرآن را باید بخوری، خدا هر خیری را به تو امید دارم. لقمه دومی بزرگتر است. «و آمن سخطه عند کل شر» ای خدایی که در همه خیرها به تو امید بستم و تمام شرور، مریضی و مشکلات، خاطرم جمع است به من غضب نمی‌کنی. از سخط تو در امان هستم. مثل بچه‌ای که پدر به او محبت کرده، اگر یک جایی شلوغ کاری کرد، پدر به او نمی‌گوید: بیرون برو، جهنم برو. ممکن است تنبیه‌اش بکند ولی «آمن سخطه» مرا جهنم نمی‌بری، از سخط تو در همه بلاها من خیالم راحت است. به من غضب نمی‌کنی و بد مرا نمی‌خواهی

*********************

دوری از وهن و خرافات در دین

حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی

در کافی مرحوم کلینی، حدیث از امام‌صادق‌علیه‌السلام هست که چند نفر از اصحاب خدمت امام‌صادق رسیدند. حضرت از یکی از این‌ها سؤال کرد: این‌ها در مورد اذان چه اعتقادی دارند؟ مرحوم علامه مفصل توضیح دادند. ما می‌گوییم: اذان و اقامه را در معراج جبرئیل به پیامبر تعلیم داد. اما بسیاری اعتقاد دارند که مسلمان‌ها دور هم جمع شده بودند، متحیر بودند برای اعلام وقت نماز چه کنند، هرکس یک چیزی گفت. یکی از اصحاب پیامبر گفت: در خواب دیدم که اذان و اقامه بگوییم و تا امروز ادامه پیدا کرد. امام‌صادق خیلی ناراحت شد، فرمود: به خدا قسم دروغ می‌گویند! به خدا دروغ است. دین خدا عزیزتر از این است که در خواب دیده شود! من خواهش می‌کنم، این‌که انسان بخواهد مطالب دینی و اعتقادات دینی را با خواب درست کند، آن وقت ما توحید و نبوت و امام‌زمان را با خواب درست کنیم! متأسفانه خیلی‌ها در مباحث اعتقادی متوسل به خواب می‌شوند. اگر خداشناسی و پیامبرشناسی با خواب آمد، با یک خواب هم می‌رود.

****************

رابطه محبت و تحمل تنگناها در زندگی

حجت الاسلام والمسلمین عباسی

یکی از آثار محبت این است که آستانه تحمل را بالا و توقع را پایین می‌آورد. دقیقا همان چیزی که پدر و مادرها از بچه می‌خواهند. آقا از خانم و خانم از آقا می‌خواهد. نمی‌گویم فقیرانه زندگی کرد و باید دنبال پول دوید. زندگی فراز و نشیب دارد. گاهی به‌خاطر کم‌کاری یک مسئول است و گاهی به‌خاطر شرایط خاصی است که ایجاد می‌شود. همیشه تنگناهای اقتصادی نیست. گاهی خانواده همسر من با من کج می‌افتند، این تنگنای اقتصادی نیست ولی زندگی را تنگ می‌کند. گاهی در محل کار با ارباب‌رجوع نه، با رئیس و رؤسایم دچار مشکل می‌شود تا یک مدت دچار تنگنا شوم. یکی از ویژگی‌های محبت این است به‌شدت تحمل‌ها را زیاد می‌کند و توقع‌ها را کم می‌کند. آن‌هایی که تنگنای اقتصادی دارند ولی عاشق هم هستند، چقدر پدر و مادر برای بچه می‌میرند، چقدر این را حس می‌کنند که بار سنگین فقر را با این محبت چقدر قشنگ تحمل می‌کنند. چقدر این حرف را خوب درک می‌کنند آن‌هایی که تنگناهای خیلی معمولی دارند و در زندگی به این‌ها می‌خندند. اما چون همدیگر را دوست ندارند همین تنگناهای کوچک و سبک کمرشان را می‌شکند. محبت آدم را قوی می‌کند.

***********

به یکدیگر احترام بگذاریم

احترام، گاهی به عروس و دامادها التماس می‌کنم و قسم می‌دهم تو را به وجدانتان قسم، دعوا می‌کنید محترمانه دعوا کنید. دیوار شخصیت همدیگر را خرد نکنید. به هم احترام بگذارید. اگر همدیگر را تحقیر کردیم و شخصیت همدیگر را خرد کردیم، حتی اگر حال زندگی‌مان خوب بود باید منتظر اتفاق‌های بد باشیم. آن‌هایی که حال زندگی‌تان ناخوش است، شاید یک جاهایی احترام همسر، احترام پدر و مادر را خرد کردیم. حواسمان نبوده است، احترام نگه داریم. طرز درخواست کردن، بچه یک لیوان آب بیار!! علی جان، می‌شود یک لیوان آب بیاوری؟ درخواست می‌کنم ولی علی جان که می‌گویی، احترام است. احترام و محبت رفیق هم هستند. احترام برود، محبت نمی‌ماند.
بعضی با بچه‌شان مشکل دارند. می‌گویم: چند بار سلام دادی؟ می‌گوید: بزرگتر به کوچکتر باید سلام بدهد یا کوچکتر به بزرگتر؟ می‌گویم: پیغمبر به ما یاد داده بعضی چیزها را ترک نمی‌کنم تا آخر عمرم تا بعد از من سنت شود، یکی سلام دادن به بچه است. به بچه سلام بده. وقتی بزرگ شد، سلام عزیزم، صبحت بخیر، دیشب خوب خوابیدی؟ همین سلام چقدر شخصیت به طرف مقابل می‌دهد. بچه صبح بلند می‌شود، پدر نگاهش می‌کند! پدر می‌گوید: گشنته؟ آره بابا گرسنه هستم. پدر می‌گوید: دیدم سلامت را خوردی! سلام کن بچه... بچه را خرد می‌کند. تو سلام بده! حرف‌ها را گوش بدهیم. همسر حرف می‌زند، حرفش را گوش بدهیم. یکی از پایه‌های تربیت دینی اکرام است. احترام گذاشتن در کنار محبت است. این دو پایه اصلی هستند. بعضی گله دارند از این‌که پدر یا مادر، زن یا شوهر به آن‌ها حرف زشت می‌زند. حرف زشت زدن چقدر خرد کردن شخصیت است! جلوی جمع بچه‌‌اش را با یک حرف زشت خرد می‌کند. حواسش نیست، پایش به لیوان بخورد و آب بریزد، جلوی همه می‌گوید: دست‌پا‌چلفتی! خردش می‌کند. احترام بگذاریم و احترام گذاشتن را ببینیم.

نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: