نوشیدن آب پیش از نزول غذا، با اطفا نمودن حرارت معده موجب اختلالات گوارشی می‌شود و نشانه نزول غذا هم احساس سبکی بالای شکم حدود یک ساعت پس از خوردن غذا است.
دکتر ناصر رضایی‌پور، متخصص طب سنتی ایران در خصوص ویژگی‌های آب مناسب برای نوشیدن، توضیح داد: آب خوب، باید دارای مزه‌ای شیرین و زلال باشد و به سرعت از معده عبور کند، در گوارش بهتر غذا و بهبود وضعیت اشتها مؤثر بوده و پس از نوشیدن، موجب نفخ، سر و صدای شکم و احساس سنگینی در فرد نشود.
این دستیار دکترای تخصصی طب سنتی ایران، با بیان این‌که بهترین آب برای افراد تندرست دارای مزاج معتدل، آب سرد با حجم متوسط است، گفت: هر چند آب سرد شده توسط یخ، لطیف و دلچسب است اما بهتر است برای داشتن آب سرد، به جای استفاده از تکه‌های یخ در آب، ظرف محتوی آب را خنک کنیم چرا که خوردن آب سردشده با یخ، باعث تحریک نزله و سرفه می‌شود و برای اعصاب و احشای داخلی زیان‌آور است.
مدیر ارشد سایت مرجع طب سنتی ایران با اشاره به مناسب بودن آب نیم‌‌گرم برای سینه و معده ضعیف، افزود: آب گرم، خواه با دمای آفتاب گرم شده باشد و خواه با آتش، موجب گوارش بد و فساد در هضم غذا می‌شود مگر آن‌که برای درمان از سوی پزشک تجویز شده باشد.
وی با بیان این‌که آموزه‌هایی موهوم و نامستدل در مقابل آموزه‌های طب سنتی ایران قرار دارد که توصیه می‌کند همه افراد روزانه مقدار زیادی آب بنوشند، ادامه داد: بر خلاف این توصیه که نه‌تنها در ایران بلکه در خیلی از کشورهای جهان شایع شده است، آموزه‌های پزشکی ایرانی به بیشتر افراد به جز آنان که مزاج یا معده‌های گرم و خشک دارند، توصیه می‌کند بر تشنگی صبر کنند تا هنگامی که مطمئن شوند تشنگی‌شان راستین است و سپس آب بنوشند.
دکتر رضایی‌پور افزود: نوشیدن آب، بیش از نیاز طبیعی و واقعی بدن، عوارض زیاد و آزاردهنده‌ای همچون ضعف و سستی اعصاب، معده و کبد، بدرنگی پوست رخ و بدن، کاهش حافظه و کند ذهنی، آبریزش‌های مرضی و نزله‌ها، ورم دست‌ها و پاها و زیر چشم‌ها و گاهی مشکلات کبدی پیچیده را به همراه می‌آورد.
وی گفت: بهترین ظرف برای آب نوشیدن، لیوان یا پیاله شیشه‌ای، چینی یا سفالی صاف، پاکیزه و سپیدرنگ است که سر آن گشاد و ته آن تنگ باشد تا حجم آن زیاد به نظر برسد ولی آب کمی در آن بگنجد.
این دستیار دکترای تخصصی طب سنتی ایران با اشاره به این‌که آب باید پس از پایین رفتن غذا از دهانه معده، نوشیده شود، اظهار داشت: نوشیدن آب پیش از نزول غذا، با اطفا نمودن حرارت معده موجب اختلالات گوارشی می‌شود و نشانه نزول غذا هم احساس سبکی بالای شکم حدود یک ساعت پس از خوردن غذا است.
وی اضافه کرد: آب را باید دست‌کم در سه نفس نوشید و میان جرعه‌ها نفس کشید و نوشیدن آب، دست‌کم از یک ساعت پیش تا یک ساعت پس از غذا و هم‌چنین در بین غذا، به ویژه در افراد با مزاج سرد، زیان‌آور است.
رضایی پور با بیان این‌که بخشی از تشنگی‌های زیاد و مکرر، مربوط به بیماری یا حالتی غیرطبیعی می‌شود، اظهار کرد: برخی تشنگی‌ها به خاطر وجود خلط شور، بلغم لزج در معده یا خوردن غذایی با مزاج سرد است همچون خوردن ماهی، کله پاچه وغیره که تشنگی‌های ناشی از خوردن آن‌ها با نوشیدن آب زیاد می‌شود و بهترین راه رفع آن، آشامیدن کمی آب گرم با خوراکی‌های گرمی چون عسل یا زنجبیل پرورده است. ضمن آن‌که لازم است از نوشیدن آب پس از میوه‌های تر چون سیب و هندوانه هم پرهیز شود.
وی در پایان خاطر نشان کرد: مصرف آب در حالت ناشتا، موجب ضعف حرارت غریزی، دردهای مفصلی، مشکلات گوارشی و غیره می‌شود. نوشیدن آب، بین خواب نیز موجب افزایش بیماری‌های مغزی چون سستی اعصاب، رعشه، بی‌حسی اندام‌ها و درد مفاصل می‌شود در حالی که این روش‌ها از توصیه‌های اشتباه رایج در جامعه هستند.