فائقه بزاز
واتیکان را با محدودیت‌ها و اشرافی گری‌هایش می‌شناسیم. به همین خاطراست که بیشتر از آن مقدس، روحانی و معنوی به نظر برسد، با استبداد و خودرأیی رخ می‌نمایاند. همان اتفاقی که سبب شده گاه به گاه اخباری مبنی بر اتفاقات غیراخلاقی نیز از لابه‌لای دژهای غیرقابل نفوذش به بیرون تراوش کند.
واتیکان بخشی از کشور بزرگ ایتالیاست، کشوری مستقل با قدرت تام از نوع اتوکراسی یا همان یکه سالاری. این کشور کوچک بعد از یک سری کشمکش‌های طولانی با دولت ایتالیا و با توافق مقامات «سریر مقدس» و «بنیتو موسولینی» نخست‌وزیر ایتالیا متولد شد و با وجود اختیارات خودمختارانه‌اش همچنان گوشه کشور ایتالیا پابرجاست.
پاپ در مسائل مذهبی کاتولیسم قانون و قاعده وضع می‌کند اما کمتر گرایشی به نوگرایی در دم و دستگاهش به چشم می‌خورد. هنوز طلاق از نظر پاپ جایز نیست که طبعا دنیای کاتولیک را با مشکلات اجتماعی ـ اخلاقی زیادی روبرو کرده است. هنوز موضوعی طبیعی مثل ازدواج اما و اگرهای خودش را دارد و انضباط سخت و قدرت بی‌چون و چرای سلسله مراتب کلیسا و ضرورت اجرای قوانین داخلی اجازه کوچک‌ترین حرکت غریزی را به کسی نمی‌دهد. در واقع این کشور به لحاظ حساسیت‌های مذهبی کاتولیسم، آن هم در دنیایی که سکولاریسم در آن بیداد می‌کند، یک استثناء در سیستم بین‌المللی است.
...