زهرا طباخی
سال گذشته زمانی که نمایندگان سازمان
بهداشت جهانی و صندوق جمعیت در راهروهای مجلس و اتاقهای دربسته جلسات وزارت
بهداشت پروژه عقیمسازی زنان آسیبدیده اجتماعی را ارائه میکردند، مسؤولان مربوط
و معاون امور زنان دولت یازدهم با ارائه جملات سیاستمدارانه میکوشیدند از باز شدن
بحث در سطح جامعه جلوگیری کنند. مثلا یکی از این مسؤولان پس از برگزاری نشست مشترک
با مولاوردی برابر سوال خبرنگاران درباره طرح عقیمسازی به گفتن این جمله بسنده
کرد: «یکی از پیشنهادهای داده شده معرفی زنان دچار آسیبهای اجتماعی برای عقیمسازی
است اما تا مجوز شرعی نداشته باشیم این کار را انجام نخواهیم داد!»
شرع لیبرالیستی؟!
عمق فاجعه اینجاست که برابر پیشنهاد
مختومه کردن نسل گروههایی از زنان جامعه که با برچسب «آسیبدیده اجتماعی» نشانهگذاری
شدهاند، از تلاش برای اخذ «مجوز شرع» سخن میگویند! شرعی که بنا بر فتاوای قاطع
مراجع عظام تقلید «عقیمسازی دائم» را برای هیچ انسانی مجاز برنمیشمرد.
از تهران تا پورتوریکو
اما آیا تلاش برای عقیمسازی بخشهایی
از اقشار جامعه به بهانههای غیرانسانی، تنها در کشور ما اجرایی شده است؟ «پورتوریکو»
نام مجمعالجزایری در شمال شرقی منطقه کارائیب است که در جهان با نام خواننده زن
مشهورش «جنیفر لوپز» شناخته میشود، کسی که در مراسم اسکار سال گذشته برای سخنرانی
یکی از برندگان جایزه سینمایی سال با سرفصل «رفع تبعیض جنسی علیه زنان» در خاک
آمریکا ایستاده کف میزد و فریاد «براوو» سر میداد. کشورش پورتوریکو تحت حاکمیت
آمریکا قرار دارد و در دهه 1960 زمانی که یانکیها از افزایش جمعیت این مستعمره زیبا خسته شده
بودند به واسطه اجرای طرح «la operation»- عملیات- حدود یکسوم تمام مادران 20 تا 49 ساله پورتوریکویی «عقیم» شدند. با کنترل
جمعیت جوان و پویای پورتوریکو، نهضت استقلالطلبانه مردم این کشور که از دهه 1950
با حمله گروهی از جوانان به کاخ سفید و دفتر «هری ترومن» رئیسجمهور وقت آمریکا آغاز شده بود،
هرگز رونق گذشته را به خود ندید.
...