عاطفه میرافضل
شهادت هنر مردان خداست و در این عرصه آنان که بی چشمداشت و بی هیاهو پیکار می‌کنند ماندنی‌ترند. احمد کاظمی‌در سال ۱۳۳۷ در نجف آباد اصفهان دیده به جهان گشود و با پیدایش جرقه‌های انقلاب اسلامی به مبارزه پرداخت. او در ۱۸سالگی، پس از تحصیلات دوره دبیرستان در صف مبارزین و جبهه‌های جنوب لبنان حضور پیدا کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز جزو اولین کسانی بود که به سپاه پاسداران پیوسته و از فرماندهان شجاع، پر انرژی، مدیر و خلاق بود و به همین دلیل حکم مسئولیت‌های زیادی را از دست مبارک مقام معظم رهبری دریافت کرد.
او در بیست و سومین بهار زندگی خود، در اوایل سال ۵۹ به کردستان رفت و دوران جوانی خود را با لذت حضور در جبهه‌های نبرد از کردستان گرفته تا جای جای جبهه‌های جنوب در صف مقدم مبارزه با متجاوزان بعثی در سِـمت‌هایی چون: دو سال فرماندهی جبهه فیاضیه آبادان، شش سال فرماندهی لشکر ۸ نجف، یک سال فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین‌علیه‌السلام، هفت سال فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا‌علیه‌السلام و قرارگاه رمضان و پنج سال فرماندهی نیروی هوایی سپاه را به عهده داشت.
حضور مستقیم او در خط مقدم جبهه و ارتباط صمیمانه با سبب شده بود تا بارها از ناحیه پا، دست، و کمر مجروح شود. پس از دفاع مقدس کارشناسی خود را در رشته جغرافیا و کارشناسی ارشد را در رشته مدیریت دفاعی گذراند و در مقطع دکتری در رشته دفاع ملی مشغول به تحصیل شد. وی در اواسط سال ۸۴ از سوی فرمانده کل سپاه، به فرماندهی نیروی زمینی منصوب شد و توفیق خدمت را در سنگر دیگری یافت.
این فرمانده قهرمان در آخرین دیدار خود با محبوب خویش فرمانده معظم کل قوا، از ایشان خواسته بود تا برای شهادتش دعا کنند. انگار خداوند نیز چنین برایش مقدر کرده بود و مرغ جانش تحمل کره خاکی را نداشت.
...