نیلوفر حاج‌قاضی
چه بخوایم چه نخواهیم مد رایج این روزها، اینستاست. حتی گسترش رو به رشد تلگرام هم خدشه‌ای به آن وارد نکرده است. چون خیلی از پزهایی که در اینستا رایج است در تلگرام امکانش نیست. در اینستا بهتر می‌توان عکس‌های خانوادگی و رستوران رفتن و سفرهای آن‌چنانی را با دیگران به اشتراک گذاشت و کلی لذت برد و این حظ کردن، خیلی بهتر از یک چاق سلامتی ساده در فضای تلگرام است. انواع لایک کردن‌ها و فالوئرها و منشن‌ها در همین فضای دوست داشتنی اینستا نمود بیرونی پیدا می‌کنند. این را خیلی از جوانان می‌گویند و برای همین می‌شود گفت اینستا هنوز قدرت اول منطقه مجازی است.
شروع
انگار«کوین سیستروم»
و «مایک کرایگر» پیشانی همه کاربران اینترنت را خوب خوانده بودند. آن‌ها وقتی
کمپانی «اینستاگرام» را راه‌اندازی کردند، مدعی شدند که اینستاگرام بزرگترین
موجودیت در جهان خواهد بود. پُر بیراه هم نگفتند و خیلی از ما اسیر این موجودیت
بزرگ شده‌ایم.
این سرویس پس از
بنیان‌گذاری به سرعت در دنیا محبوب شد و آدم‌ها شروع کردند به ثبت و انتشار
لحظاتشان در اینستاگرام. عکس‌هایشان را بارگذاری کردند؛ حتی خصوصی‌ترین عکس‌ها را،
کسب و کار راه انداختند و خیلی‌ها هم اعتراضات‌شان را بیان کردند. برخی هم مثل
همیشه با خودشان گفتند؛ می‌شود از این فضا استفاده‌های ارزشی کرد و شروع کردند به
فعالیت‌های فرهنگی. بعد هم انواع معامله‌های کاذب شکل گرفت. خرید و فروش فالوئر و
صفحات پربازدید.
برخی هم بودند که هیچ
هنری نداشتند. نه تحصیلات، نه شغل مناسب و نه هیچ‌چیز دیگری که قابلیت به اشتراک
گذاشتن با دیگران را داشته باشد اما خود شیفته بودند یا میل به دیده شدن و شهرت داشتند...