کیمیا تهرانی
مکتب نقاشی
سقاخانه‌ای جریانی هنری است که در دهه 40
در ایران شکل
گرفت. این گروه از هنرمندان به تلفیق نقاشی مدرن با نمادها و نقش‌های ملی - مذهبی
پرداختند. تقابل میان مدرنیسم و سنت در دهه‌های 10 و 20 در ایران، در کنار سیاست
اوج گیری مدرن‌گرایی در زمینه‌های فرهنگی-هنری و واکنش‌های روشنفکران مذهبی ضد غرب‌گرایی
از عوامل زمینه‌ساز پیدایش این مکتب بوده که تأثیر
شگرفی بر دگرگونی‌های هنر نوگرای ایران و حتی نوآوری‌های عرصه خوشنویسی از خود باقی
گذاشت. عناصر مورد علاقه این هنرمندان درها، قفل‌ها و کلیدها، ضریح‌های اماکن متبرکه
و سقاخانه‌ها، نگین‌های انگشتری، حرزها، کاسه‌ها و شمایل‌هایی بودند که از دیرباز مورد
استفاده مردم جامعه سنتی بوده‌اند .
استفاده از خط و عناصر خوشنویسی، استفاده از عناصر نهفته در فرهنگ
شیعه که مشهورترین آنها نمادهای عاشوراست و به کارگیری دستمایه‌هایی چون پنجه، علم،
ضریح، دخیل، پرچم و ترکیب این نمادهای انتزاعی،
جدای از فرم واقعی آنها، فضایی نوین را در این نوع مکتب پدید می‌آورد.
