زمانی که به طور ناگهانی و بدون مشورت با پزشک خود مصرف داروی تجویزی را متوقف می‌کنید، در واقع می‌توانید خطر بستری شدن در بیمارستان و حتی مرگ زودرس را افزایش دهید. پیش از قطع مصرف داروهای تجویزی همواره با پزشک خود مشورت کنید، به ویژه اگر داروهایی که در ادامه و به نقل از «عصر ایران» معرفی شده‌اند را مصرف می‌کنید.
داروهای فشارخون
داروهای فشارخون مانند مسدود کننده‌های بتا به حفظ ضربان آرام و درست قلب کمک می‌کنند. اگر به ناگاه مصرف این داروها را متوقف کنید، ممکن است با شرایطی مانند ضربان قلب سریع مواجه شوید. در حقیقت، این شرایط می‌تواند به ایسکمی قلب و افزایش چشمگیر فشارخون و ضربان قلب منجر شود. تمامی این موارد پایه‌هایی برای یک حمله قلبی در آینده محسوب می‌شوند.
داروهای رقیق کننده خون
داروهای رقیق کننده خون از تشکیل لخته‌های خون پیشگیری می‌کنند. لخته‌های خون که در سرخرگ‌ها، سیاهرگ‌ها و قلب تشکیل می‌شوند می‌توانند موجب حملات قلبی، سکته‌های مغزی و بروز انسداد شوند. داروهای ضد لخته شدن خون، مانند کومادین (وارفارین) باید همواره زیر نظر پزشک مصرف شوند و بدون مشورت با وی نباید مصرف آن‌ها را متوقف کنید.
افراد مبتلا به پرکاری تیروئید که مصرف دارو را متوقف می‌کنند ممکن است آغاز یک «توفان تیروئیدی» را تحریک کنند که شرایطی تهدید کننده زندگی است و با ضربان قلب سریع، تب، غش، و در صورت عدم درمان، کما همراهی می‌شود.
داروهای ضد اضطراب
بنزودیازپین‌ها رایج‌ترین کلاس داروهای ضد اضطراب هستند. اگرچه این داروها در تسکین فوری علائم اضطراب به خوبی عمل می‌کنند، اما نباید به دلیل بهبود اضطراب مصرف آن‌ها را به ناگاه متوقف کنید. مصرف بلند مدت و مکرر این داروها می‌تواند به شکل‌گیری یک وابستگی فیزیولوژیکی منجر شود. از این رو، توقف ناگهانی مصرف این داروها می‌تواند پیامدهایی مانند تشنج را به همراه داشته باشد.
داروهای ضد افسردگی
علائم ترک ناشی از داروهای ضدافسردگی به اندازه داروهای ضد اضطراب خطرناک نیستند، اما همچنان ناخوشایند محسوب می‌شوند. این احتمال وجود دارد که سردرد، سبکی سر، حالت تهوع، و تعریق را تجربه کنید. همچنین، خطر عود بیماری یک نگرانی بزرگ محسوب می‌شود. قاعده کلی برای داروهای ضد افسردگی این است که اگر علائم یک بیماری پس از مصرف دارو برای شش ماه تا یک سال بهبود یافت. هرچه قطع مصرف دارو سریع‌تر صورت بگیرد، خطر عود بیماری و آغاز دوباره افسردگی نیز بیشتر است. هرچه عود بیماری بیشتر رخ دهد، ارائه واکنش سریع به آن سخت‌تر شده و بهبودی نیز دشوارتر حاصل می‌شود.
داروهای ضد درد مخدر
کدئین، مورفین و هیدروکودون، داروهای مخدری هستند که پزشک برای تسکین درد تجویز می‌کنند. اگر فردی برای چند ماه این داروها را مصرف کرده باشد، زمانی که مصرف را متوقف می‌کند با علائم ترک مواجه می‌شود که مشابه با علائم ترک هروئین هستند. بی‌قراری، اضطراب، اسهال، و درد عمومی تنها چند نمونه از این علائم محسوب می‌شوند. بار دیگر، پزشک به تدریج دوز مصرف دارو را تا زمانی که دیگر به آن نیازی نباشد، کاهش می‌دهد تا به پیشگیری از علائم ناخوشایند ترک نیز کمک شود. اگر برای نخستین بار داروهای مخدر برای شما تجویز شده‌اند، درباره امکان استفاده از گزینه‌های جایگزین با پزشک خود صحبت کنید.
قطره‌های چشم برای آب سیاه
بیماری آب سیاه یا گلوکوم به واسطه تجمع مایع در قسمت جلوی چشم شکل می‌گیرد که می‌تواند به عصب بینایی آسیب وارد کند. قطره‌های چشم تجویزی برای درمان این بیماری به کاهش فشار در چشم کمک می‌کنند. توقف استفاده از آن‌ها می‌تواند افزایش فشار در چشم را به همراه داشته باشد. تداوم فشار ناشی از انباشت مایع می‌تواند آسیب بیشتری به عصب بینایی چشم وارد کرده و به طور بالقوه به نابینایی در آینده منجر شود.
داروهای ضد تشنج
افرادی که داروهای ضد تشنج مصرف می‌کنند هرگز نباید مصرف آن‌ها را سرخود متوقف کنند زیرا می‌تواند شدت و تکرر تشنج را افزایش دهد. برخی افراد نیز ممکن است علائم ترک را طی 24 تا 48 ساعت پس از توقف مصرف دارو تجربه کنند. آشفتگی، سردرگمی، و عدم هماهنگی برخی از شایع‌ترین علائم ترک در این زمینه هستند.
داروهای تیروئید
افرادی که به بیماری‌های پر کاری و کم کاری تیروئید مبتلا هستند برای تنظیم تولید هورمون تیروئید که به کنترل سوخت و ساز کمک می‌کند، نیازمند مصرف دارو هستند. افراد مبتلا به پر کاری تیروئید که مصرف دارو را متوقف می‌کنند ممکن است آغاز یک «توفان تیروئیدی» را تحریک کنند که شرایطی تهدید کننده زندگی است و با ضربان قلب سریع، تب، غش، و در صورت عدم درمان، کما همراهی می‌شود.