امید سهرابی
چند وقتی است که کمدی سخیف فیلم سینمایی «رحمان ۱۴۰۰» صدای همگان را درآورده است و از تماشاگران تا منتقدان سینمای ایران به اکران این فیلم معترض هستند. همین امر باعث شد که سازمان سینمایی بعد از گذشت ۳۰ روز این فیلم را روی پرده سینما و با مخاطبان تماشا کند. مشاهدهای که منجر به توقیف این فیلم شد و حال دو، سه روزی است که این فیلم دیگر در سینماهای کشور نمایش داده نمیشود اما درباره این اتفاق چند نکته وجود دارد که در ادامه به آن میپردازیم.
سازمان سینمایی چه میکند؟
اکران فیلمهای نوروز ۹۸ از روز شنبه ۲۵ اسفندماه ۹۷ در سینماهای سراسر کشور آغاز شد و در حال حاضر حدود ۳۰ روزی از آغاز اکرانهای نوروزی میگذرد اما در این مدت چرا هیچیک از مدیران و مسئولان سازمان سینمایی، فیلم سینمایی «رحمان ۱۴۰۰» را روی پرده سینماهای کشور بررسی نکرده بودند؟ آیا سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کاری مهمتر از نظارت بر سینمای ایران دارد؟
شاید در روزگاری که برخی از مسئولان کشورمان از همه چیز غافلگیر میشوند، مسئولان سازمان سینمایی نیز از اکران فیلم مذکور غافلگیر شدهاند. وقتی سازمان سینمایی کشور معاونتی با عنوان «معاونت ارزشیابی و نظارت» دارد، چطور میتوان قبول کرد که چنین فاجعهای در سینمای ایران رخ داده است؟ چطور بعد از رخ دادن چنین فاجعهای، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی اخراج نشد؟ شخصی که عهدهدار این مسئولیت است، حتی از مخاطبان سینمایی ایران بابت این اشتباه بزرگ عذرخواهی هم نکرد!
کارگردان خوشحال است!
این روزها منوچهر هادی کارگردان فیلم سینمایی «رحمان ۱۴۰۰» خوشحالترین است، چرا که میداند سینمای ایران بیبرنامهتر از این است که بخواهد فیلم او را در حالت توقیف نگه دارد و به زودی نمایش فیلمش از سر گرفته میشود؛ اما این دیگر آن «رحمان ۱۴۰۰» سابق نیست، حال دیگر برچسب فیلم توقیفی خورده است و این امر یعنی بزرگترین تبلیغ برای یک فیلم سخیف!
«منوچهر هادی» بعد از توقیف فیلمش پیام جالبی را در صفحه اینستاگرامی خود منتشر کرد. او نوشت: «فیلم سینمایی رحمان ۱۴۰۰ درد مردم را مطرح میکند»؛ اما این درد مردم دقیقا کجای فیلم مذکور است که هیچ کسی تا به حال آن را درک نکرده است.
مخاطب سینما میخواهد بخندد!
این روزها این پاسخ خیلی کلیشه شده است، اینکه «مخاطب سینما میخواهد بخندد»؛ اما آیا هر چیز خندهداری باید در سینمای ایران نمایش داده شود؟ در طی سالهای اخیر قبح بسیاری از الفاظ و حرکات رکیک در سینمای ایران شکسته شده است اما آیا صرفا برای خنداندن مخاطبان سینما باید تمام چارچوبهای اخلاقی را نابود کرد؟
فیلم سینمایی «رحمان ۱۴۰۰» را بیش از یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر تماشا کردهاند، آن هم با بلیت ۲۰ هزار تومانی سینمای ایران؛ اما هزینه روان مخدوش شده مخاطبان فیلم مذکور را چه کسی پرداخت میکند؟
سینمای ایران در آینده
سینمای ایران با دست فرمانی که پیشرو گرفته است، آینده خوشی را شاهد نخواهد بود، پیش از این یادداشتهای بسیاری از متخصصان سینما درباره سینمای ایران در دوره کمدیهای سخیف منتشر شد اما نه تنها فیلمسازان کشورمان، بلکه مدیران کلان فرهنگ و هنر کشور هیچ توجهی به آن نکردند. به همین دلیل هم بعد از شکستن قبحهای بسیار، امروز سینمای ایران به «رحمان ۱۴۰۰» رسیده است؛ نمیدانیم دیگر سینمای ایران به چه اندازه باید سخیف شود که مدیران فرهنگی و هنری کشورمان، فکری به حال آن کنند؟
سینماپرس