هیچ درمان ساده‌ای برای از بین بردن نشانه‌ها و علائم سیستیت بینابینی وجود ندارد و هیچ روش درمانی نیست که برای همه مناسب باشد. شما باید درمان‌های مختلفی را از مصرف دارو تا جراحی، انجام دهید یا ترکیبی از درمان‌ها را قبل از یافتن روشی برای رفع علائم امتحان کنید.
درمان فیزیوتراپی
کار کردن با یک کار درمانگر معمولا درد لگن مربوط به عضله ملتهب، بافت پیوندی محدود کننده یا اختلالات عضله کف لگن را رفع می‌کند.
داروهای خوراکی
داروهای خوراکی که علائم سیستیت بینابینی را بهتر می‌کنند عبارتند از:
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی همانند ایبوپروفن (ادویل، موترین و غیره) یا ناپروکسن (آلیو) برای کاهش درد.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای همچون آمی‌تریپتلین یا ایمی‌پرامین (توفرانیل) برای کمک به آرامش مثانه و ممانعت از درد.
آنتی هیستامین‌ها مثل لوراتادین (کلاریتین و سایرین) که نیاز سریع به دستشویی و دفعات آن را کاهش داد و علائم را رفع می‌کند.
پنتوزان پلی سولفات سدیم (المیرون) که از طرف سازمان غذا و دارو برای درمان سیستیت بینابینی پذیرفته شده است. چگونگی عملکرد آن نامشخص است اما ممکن است سطح داخلی مثانه را ترمیم کند که دیواره مثانه را از مواد داخل ادرار که موجب تحریک آن می‌شوند، حفاظت می‌کند. ممکن است 2 تا ۴ ماه طول بکشد که حس کنید درد شما در حال کاهش است و نهایتا ۶ ماه طول می‌کشد تا تکرر ادرار کاهش یابد.
تغییر سبک زندگی و درمان‌های خانگی
بعضی از افراد مبتلا به سیستیت بینابینی متوجه می‌شوند علائمشان با این روش‌ها رفع می‌شود:
تغییرات رژیم غذایی: کنار گذاشتن یا کاهش غذاهایی تحریک کننده مثانه به کاهش ناراحتی ناشی از التهاب مثانه کمک می‌کند. تحریک کننده‌های شایع مثانه عبارتند از: نوشیدنی‌های گازدار، کافئین به هر صورت (از جمله شکلات)، مرکبات و غذاهای حاوی مقادیر بالایی از ویتامین C. از غذاهای مشابهی همچون گوجه فرنگی، ترشی، الکل و ادویه‌ها باید اجتناب کنید. شیرین کننده‌های مصنوعی ممکن است علائم را در بعضی افراد شدت دهد. اگر فکر می‌کنید که غذاهای خاصی ممکن است مثانه شما را تحریک کند، سعی کنید آن‌ها را از رژیم غذایی‌تان حذف کنید. هر بار به یکی از آن‌ها توجه کنید و هر کدام که علائم را بدتر می‌کنند، کنار بگذارید.
تمرین مثانه: تمرین مثانه شامل ادرار زمان بندی شده است یعنی رفتن به دستشویی طبق ساعت به جای اینکه منتظر بمانید تا احساس نیاز به دستشویی داشته باشید. باید ادرار کردن را در فواصلی مثلا هر نیم ساعت تنظیم کنید حالا چه ادرارتان بیاید یا نه. بعدا به تدریج زمان بین دفعات ادرار را بیشتر کنید. به هنگام تمرین مثانه، کنترل ادرار را با استفاده از تکنیک‌های ریلکس کردن همانند تنفس آرام و عمیق یا سرگرم کردن خود با فعالیت‌های دیگر، یاد می‌گیرید.
روش‌های خود مراقبتی نیز می‌توانند کمک کنند:
پوشیدن لباس‌های گشاد: خودداری از پوشیدن کمربند یا لباس‌هایی که روی شکم فشار می‌آورند.
کاهش استرس: سعی کنید از روش‌هایی همچون تصویر سازی و بیوفید بک استفاده کنید.
ترک سیگار: سیگار کشیدن ممکن است هر نوع بیماری دردناکی را بدتر کند و سیگار کشیدن به سرطان مثانه مربوط است.
ورزش: ورزش‌های کششی آسان ممکن است به کاهش علائم سیستیت بینابینی کمک کند.