نیلوفر حاج‌قاضی
حدود سی سال پیش بود که تب استفاده از تخته اسکیت در بعضی کوچه‌های بالای شهر داغ شد تا به وسیله‌ای برای فخرفروشی بچه پولدارهای آن زمان تبدیل شود. در امتداد این اتفاق، کم کم انواع مهارت‌های اسکیت‌بوردی هم جان گرفتند و هنوز هم انواع نمایش‌ها با این تخته چرخ‌دار و مانورهای نمایشی جوانان با آن، از روی پله‌ها و برج و باروها ادامه دارد و به مانوری ورزشی، مهارتی، هنری تبدیل شده است. اما هفته پیش موقع خرید با پدیده عجیبی روبرو شدم. جوانی دست به سینه و با حرکت یکنواخت در حال عبور از لابه‌لای جمعیت بود به خصوص که به نظر می‌آمد بدون قدم زدن و استفاده از قدم زدن در حال حرکت است. همان اتفاقی که ممکن است شما هم با آن روبرو شده باشید. به خصوص که این وسیله می‌تواند مثل یک اکسسوری شیک و مجلسی توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب کند.
بدیهی است که میل به دیده شدن از خصوصیات بارز جوانی است. جوان امروز دوست دارد دیده شود و برای رسیدن به این هدف دست به هر کاری می‌زند. بیشتر جوانان ورزش می‌کنند و به عنوان قهرمانی و مدال می‌رسند تا مورد توجه قرار گیرند یا وارد عرصه تئاتر و سینما می‌شوند تا بتوانند خودی نشان دهند.
البته در کنار روش‌های آگاهانه‌ای مثل هنر و ورزش، برخی از جوانان از راهکارهای غیرآگاهانه برای عرضه خود به جهان بیرونی استفاده می‌کنند که خیلی از حرکات جدید و گاه ناهنجار موجود در سطح جامعه ناشی از آن است. این روزها استفاده از اسکوتر یا اسکیت‌بوردهای برقی به تدریج در حال شناساندن خود به جامعه است و جامعه هم چاره‌ای ندارد تا آن را بپذیرد حتی اگر دل خوشی از این جریان نداشته باشد.
...