فاطمه اقوامی
خیالشان که بال پرواز باز میکند، قلمشان موزون و مقفا بر صفحه کاغذ نقشی زیبا و ماندگار مینگارد که دلها را به وجد میآورد و روح آدمی را جلا میبخشد... دنیایشان با من و شما فرقی ندارد اما دوربین نگاهشان را چنان تنظیم کردهاند که می توانند از یک اتفاق ساده و کوچک که ممکن است اصلا به چشم ما نیاید یک روایت شیرین و خواندنی خلق کنند...
هنرشان در چیدمان واژهها خیره کننده است... حال اگر این هنر را در عرض ارادت به ساحت دردانههای آفرینش به خدمت گیرند بیشک رشک برانگیز میشود... خلاصه آنکه سلاحی در کف دارند که میتوانند با آن دلها را به تسلیم وادارند و پیامشان را به زیباترین وجه به گوش مخاطب برسانند...
فصل هزار رنگ و شاعرانه پاییز که باشد کیف میدهد پای صحبتهای یک شاعر بنشینی تا او از دنیای خیال انگیز ابیات برایتان سخن بگوید... «نفیسه سادات موسوی» شاعری از نسل جوان است که هم در عرصه اشعار آیینی و هم سرایش عاشقانهها قلم زده و البته بارها و بارها در لابه لای ابیاتش دنیای شیرین مادرانهاش را به تصویر کشیده است... اما آنچه باعث شد نامش در عرصه شاعری بدرخشد شعری بود که با عشق و ارادت برای شهدای غواص سرود. برای شنیدن صحبتهای این شاعر جوان با ما همراه باشید.
فکر میکنم اگر صحبت را از رشته دانشگاهیتان شروع کنیم جذابیت بیشتری داشته باشد. چطور شد رشته زبان و ادبیات چینی را برای تحصیل انتخاب کردید؟
من از کودکی به کارهای سخت و چالش برانگیز علاقه داشتم و در هر زمینهای دوست داشتم از راه سختتر مسیر را طی کنم. البته اینطور نبوده که بی مطالعه کاری را انجام دهم. زمان انتخاب رشته من با یکی دوستان صمیمیام که روحیات شبیه به هم داریم تصمیم گرفتیم زبان بخوانیم. من زبان چینی و دوستم زبان ژاپنی را به عنوان رشته تحصیلی انتخاب کرد. از این انتخاب راضی هستم چون به خیلی از چیزهایی که میخواستم رسیدم. زبان چینی سختترین زبان دنیاست و کسانی که در این زمینه کار کرده باشند میدانند به خاطر سپردن کاراکترها و تلفظهایشان خیلی سخت است و به همین خاطر به پرورش ذهن و تقویت حافظه کمک میکند و من از ویژگی بهره بردم. ...