مدیرمسئول
حتما شما هم این روزها سلسله توئیتهای معاون سابق رئیس جمهور در امور زنان، خانم مولاوردی را در مورد دفاع از حقوق بهاییان خواندهاید و لابد اگر مسلمان و آزاده و پایبند به مبانی دینی باشید شما هم تعجب کردهاید که از کجا به کجا رسیدهایم. چطور ممکن است کسی که در مملکت اسلامی و جمهوری اسلامی روزگاری واجد سمت مهمی همچون معاونت ریاست جمهوری بوده و اکنون نیز از حواریون دولت یازدهم و از نزدیکان رئیس جمهور محترم است اینگونه پای در مسیر خلاف قانون و خلاف شرع بگذارد. موضوع بر سر حقوق انسانی این جماعت است، حرفی جداست. در سایه جمهوری اسلامی به تعلیم اسلام همه آحاد بشریت از حقوق یکسان برخوردارند. فازغ از اینکه چه دین و مذهبی دارند اما آیا ما بر سر این بحث میکنیم؟! آیا هم اکنون در کنار ما جمع کثیری از افراد با عقائد کاملا مختلف حتی با نظراتی خلاف مبانی توحیدی زندگی نمیکنند؟! و آیا هرگز این جماعت مورد حمله و هجمه قرار گرفتند؟! حقی از آنها ضایع شده، یا محدودیت و ممنوعیتی برای آنان به وجود آمده است؟!
قانون اساسی سند افتخاری است برای اثبات اینکه ما از اغلب ممالک مدعی جهان در رعایت حقوق اقلیتها جلوتر هستیم. پس بحث بر سر چیست؟ اینجا بزنگاه موضوع است و نقطهای که ماهیت برخی رفتارها را میتوان به خوبی تخمین زد. جریان ضد جمهوری اسلامی سالهاست (یعنی از همان آغازین روزهای انقلاب) میکوشند همه رفتارهای سلبی و بازدارنده در جمهوری اسلامی ایران را به مبانی عقیدتی ربط بدهند و هرگز اجازه ندادهاند مخاطب چیزی جز این رابشنود. به یاد بیاوریم در نخستین روزهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی وقتی قرار است رژیم پهلوی به خاطر جنایتشان اعدام شوند، هلاکت امیر عباس هویدا را با این عنوان تیتر زدند: «هویدا اعدام شد چون بهایی بود.» در حالی که اساسا موضوع این نبود. هویدا اعدام شد، بهایی هم بود اما نه به خاطر بهایی بودنش بلکه به خاطر جنایات وسیعی که در طی این سیزده سال نخستوزیری به سر این ملک و مملکت و مردم مظلوم آن آمرده بود، به مجازات اعمالش رسید نه به خاطر بهایی بودنش. بهایی بودن هویدا البته در جایی خودش را نشان داد و اگر اعدامی هم بود به خاطر آن اعمال قبود. و اما بهاییت چیست که همه حقوق بشر و انسانی در آن خلاصه میشد. تا جایی که خانم مولاوردی هم خود را مدافع آن میداند. آیا واقعا هیچ انسان دیگری در این مملکت هیچ حق ضایع شده دیگری ندارد؟! خوب است این را بدانیم که بهاییت (فرقه و جریان سیاسی) ساخته شده توسط رژیم صهیونیستی است و هم اکنون بیت العدل، به عنوان مرکزیت دینی آنها و پایگاه مقدس شان بر سرزمینهای اشغالی و در حیفا قرار دارد. همین یک سند برای خیلی چیزها کافی نیست؟!
همین یک نشانه کافی است تا بدانیم بهائیت نه یک دین و نه یک مذهب و نه یک کیش برای عبادت و پرستش بلکه یک حزب برای یک رفتار سیاسی است. اما کدام رفتار سیاسی؟ ماجرا به حدود دو قرن قبل بر میگردد. باید به یک تقاطع تاریخی برسی، تقاطع تاریخی که انگلیسیها برای ضربه زدن به اصل اسلام دو جریان را همزمان در جهان اسلام ایجاد و سپس راهبری کردند. در عالم اهل سنت، جریان وهابیت ساخته شد تا چیزی از اهل سنت و مذاهب اربعه باقی نمایند و در جریان شیعه بهائیت ساخته شد تا از هویت شیعی چیزی به جا نماند. هوشیاری عالمان شیعی باعث شد که جریان بهائیت آنطور که جریان وهابیت پا گرفته بود و رشد کرد، شکل نگیرد و انقلاب اسلامی جریان بهائیت را به زبالهدان تاریخ فرستاد. آنها به خواستگاه اصل خود یعنی به سرزمینهای اشغالی بازگشتند و ماجرا تمام شد. اما آتش زیر خاکستری درست کردند و در طول سالهای گذشته شروع به یادگیری کردند. مادامی که این جریان و این جماعت به صورت یک شهروند عادی در کشور زندگی کردند و هیچ مانعی در کار نبود اما از مقطعی آنها ایجاد مشکلاتی در باورها و فرهنگ و آئین مردم کردند. این دقیقا همان کاری است که ربطی به آئین و مذهب ندارد. دقیقا اقدام علیه امنیت ملی یک کشور است، دقیقا اقدام علیه فرهنگ و خواستنیهای یک کشور است. کدام کشوری این را تحمل کرده که ما تحمل کنیم؟! در آمریکا با فرقه داوودیه چه رفتاری شد؟ در یک روز 400 نفر از آنها زنده در آتش سوختند. آن هم در حالی که مشغول عبادت بودند نه یک کار سیاسی. در ایران جریانهای بهایی مدام در حال جاسوسی از مراکز مختلف هستند و باز هم انتظار دارند که از آنها به عنوان شهروند عادی نگاه شود و هرگونه برخورد با آنها را به عنوان برخورد با آئین تلقی کنند. البته باز گردیم به ابتدای سخن و اینکه معاون سابق رئیس جمهور در امورزنان هم و غم خود را به دفاع از بهاییها قرار داده. کمی عجیب نیست؟! آیا همه حقوق زنان و بانوان ایرانی داده؟! آیا در طول سالهایی که ایشان معاون امور بانوان بودند، یک حق زنان کشور ایفا شد؟ و هزار «آیای» دیگر که آنها فرار فرار از پاسخگویی به آن نیست. بازیهایی مثل حضور زنان در استادیوم پنهان شدند و همچنان هم ادامه دارد. به نظر نمیرسد توان عدهای در امروز کشور بیش از توان رژیم پهلوی در ترویج بهائیت باشد.
به هر حال بخش عظیمی از رژیم پهلوی به فرقه اسرائیل ساخته بهائیت اعتقاد داشتند اما فرجام آن را دیدیم، دیگران که چنین وزنی هم ندارند.