مدیر مسئول
چند سالی است مثل این روزها که می‌شود؛ عده‌ای بی‌قرار می‌شوند. دائم به فکر رفتنند. یک سالی می‌شود که انتظارش را کشیده‌اند. اندک اندک جمع کرده‌اند تا دستگیر این روزشان باشد.
مردم در سراسر دنیا، از هر رنگ و نژاد و اقلیتی پا در رکاب می‌کنند تا از خیل «یاوران حسین» راه‌پیمایی باشکوهی به عظیم‌ترین راه‌پیمایی عالم است را رقم بزنند که همه جهانیان را در بهت و عظمت خود فرو ببرند. هر چند سکوت رسانه‌های بیگانه، که نشأت گرفته از ترس‌شان است، چیزی از عظمت این رخداد جهانی کم نمی‌کند. تا جایی که در قلب اروپا، آثاری از تبلیغ این حرکت جهانی مشاهده می‌شود. به آسانی می‌توان سیلی از عاشقان از سراسر دنیا با عشق و شوری وصف‌ناپذیر را مشاهده کنی.
کسانی که فرسنگ‌ها و کیلومترها از سرزمین مادری خود دور شده‌اند و به عشق رسیدن به حرم اباعبدالله‌الحسین‌علیه‌السلام راهی شدند.
اما چه چیزی سبب می‌شود خیل عظیمی از دوستداران آن حضرت، عزم سفر کرده و راهی این دیار شوند؟ کششی که مردم را در این راه سخت می‌گذارند. مغناطیس عشق امام حسین است. عشق امام حسین، عشقی است که قابل درک نیست و یک جذبه خاص دارد. در همین سفر، افراد غیر مسلمانی دیده می‌شوند که از اقصی نقاط دنیا آمده‌اند و وقتی با آن‌ها هم‌کلام می‌شوی تنها واژه‌ای که جواب سؤالت را می‌دهد «عشق به امام حسینعلیهالسلام» است که تمام ظواهر فریبنده غرب را رها کرده و پا در راهی می‌گذارند که پر از سختی است.
شاید کم پیش بیاید که سفری که با سختی توأمان باشد، برای خیلی از ماها سفری مقبول باشد و اصلا پا در راه آن بنهیم ولی این سفر جنسش با همه سفرها فرق می‌کند. جوانانی که در ناز و نعمت و آسودگی روزگار می‌گذرنند، تحمل سختی این سفر برای‌شان آسان می‌نماید و عاشقانه در آن شرکت می‌کنند بلکه حتی کمک می‌کنند تا دیگران را هم در این سفر شرکت کنند.
اما در روایتی از امام صادقعلیه‌السلام آمده است که فرمودند: «وقتی زائر امام حسینعلیهالسلام در پیاده به زیارت حضرت می‌رود، قبل از رسیدن به کربلا با پاک شدن از گناهانش و افزوده شدن حسناتش، در مقام انس با خدا قرار می‌گیرد و چون به حائر و حواشی قبر مبارک حضرت رسید، به مقام مصلحین برگزیده می‌رسد (که دغدغه اصلاح جوامع بشری را دارند) و چون زیارت او به اتمام رسید، به مقام فائزین و پیروزمندان صحنه تمدن‌سازی نائل می‌شود و حرکات او حتما به نتیجه لازم خود می‌رسد تا آن جایی که رسول خدا از طریق ملائکه به او سلام می‌رساند که تمام موانع تو در رابطه با انس با خدا برطرف شده.
راستی انسان تا کجا باید صعود کند که رسول خدا یعنی انسانی که در فتح تاریخ جاهلیت تا آن اندازه پیروز شد، به او سلام برساند و او را از خودش بداند. آری حماسه اربعین حسینی ادامه همان فتح تاریخی است که رسول خدا پایه‌گذاری فرمودند.
اما این شور و عشق و امیدی که در این حرکت عظیم به چشم می‌خورد را شما در هیچ‌یک از ادیان و آئین‌ها نمی‌توانید مشابهش را هم پیدا کنید. نه در دین مسیح می‌توان دید و نه در آیین یهود اثری از چنین حرکتی مشاهده می‌شود و این تنها مختص شیعیان است و این تمرینی است که به دنیا نشان دهیم برای یک حرکت بزرگ و عظیم آماده‌ایم.
آری این حمایه با پیامی با خود دارد؛ برپایی حکومت عدل جهانی و پرچم‌داری حق و رفع هرگونه ظلم و ستم از همه مظلومان عالم و برقراری حکومت اسلامی ممکن و شدنی است.
در دنیایی که کشتن کودکان بی‌گناه، تفریح اهل کفر به حساب می‌آید و صدای مظلوم در غوغای تزویر و فریب گم شده است؛ تنها یک آواست که همه را به خود می‌آورد و مظلومان و مستضعفان را برای همیشه، جای اصلی و حقیقی خود به تعبیر قرآنی وارثان زمین خواهند شد و این راهی است که صدای آن سال‌های سال است که به گوش می‌رسد و عن‌قریب است که از این صدا از مکه بلند شود: «الا یا اهل العالم ان حدبی‌الحسین قتلوه عطشانا.»
این راه‌پیمایی، در نوع خود و با توجه به روایاتی که از معصومین در حوادث قبل و بعد از ظهور رسیده، بسیار شبیه می‌نماید. اگر در ایام ظهور می‌خوانیم که مردمان با هم‌دلی و محبت دست در جیب همدیگر کرده و مایحتاج خود را بر می‌دارند، شما در این حماسه عظیم شاهدید که چگونه مردم کشورهای مختلف و از همه بیشتر مردم عزیز عراق، تمام هستی خود را در طبق اخلاص گذاشته، به مردم هدیه می‌دهند. شاید باورپذیر نباشد دیدن صحنه‌هایی که فقط در این حماسه عظیم به چشم می‌خورد. هیچ‌کس خود را مالک دارایی خود نمی‌داند. وقتی وارد خانه‌هایشان می‌شوی، در بین زائران شناسایی صاحب‌خانه سخت می‌شود. آثار فقر در چهره برخی از موکب‌داران را می‌توان مشاهده کرد. ولی او با همه هستی‌اش برای پذیرایی آمده. برادری و اخوت موج می‌زند. یک‌رنگی و یک‌دلی واژه‌هایی آشنا هستند. دارا بودن هدف واحد دغدغه همه کسانی است که راهی این سفر می شوند.
این مقدمه بی‌نظیر و پرصلابت ظهور را باید قدر بدانیم و در راه تعمیق باورهای مهدوی تلاش کنیم. بشناسیم و بشناسانیم. تا عطر دلپذیر عشق به امام حسینعلیهالسلام را در تمام عالم مشاهده باشیم.