محمد ایمانی
1- «مردم، عائله مسئولان هستند». این عبارت، کلید مفقوده برای
حل بسیاری از مشکلات است. اگر درک درستی نسبت به این تعبیر رهبر انقلاب وجود داشته
باشد و در جان صاحبان مسئولیت بنشیند، بسیاری از مشکلات معیشتی و آسیب‌های اجتماعی
رخت برمی‌بندد. وقتی مانند پدر غمخوار به مردم نگریستیم، هیجان و جنب و جوش جناح‌های
سیاسی به شب انتخابات محدود نمی‌شود و پس از انتخابات فروکش نمی‌کند. در این صورت،
دیگر شب و روز نمی‌شناسیم و شب انتخابات با غیر آن، برای ما تفاوت نخواهد کرد؛ در
دولت و مجلس و قوه قضائیه باشیم یا بیرون و منتقد آن‌ها. هم باید به دولت گفت انتخابات
تمام شده و حالا دیگر به مسئولیت‌های حقیقی در تراز نظام و مردم برسید و هم از
جریان حزب‌اللهی خواست تا از رخوت پس از انتخابات بیرون بیاید و پرچم تبیین و
مطالبه را بلند کند.
2- آنچه باید به طیف متدین در دولت و حامیان
آن درباره دوقطبی‌های غفلت‌آورِ ساخته دشمنان گفت، سخنان از سر درد شیخ شهید فضل
الله نوری‌ره است که در گرگ و میش تغییر مسیر نهضت عدالتخواهی به مشروطه و اختلاف
میان سران روحانی نهضت فرمود: «اختلاف میان ما و لامذهب‌هاست که منکر اسلامیت و
دشمن دین حنیف‌اند... آنچه خیلی لازم است برادران بدانند و از‌اشتباه کاری خصم بی‌مروت
بی‌دین تحرّز نمایند، این است که چنین ارائه می‌دهند که علما دو فرقه شده‌اند و با
هم حرف دینی دارند و با این‌اشتباه کاری، عوام بیچاره را فریب می‌دهند... افسوس که
این‌اشتباه را با هر زبانی و به هر بیانی بخواهیم دفع شود، خصم بی‌انصاف نمی‌گذارد.»
3- مردم عائله همه کسانی هستند که به نوعی بر
منصبی تکیه زده‌اند؛ بلکه عائله صاحبان رسانه‌ها و تریبون‌ها هم هستند. با رنج‌های
مردم به چند روش می‌شود مواجه شد؛ بی‌تفاوت از کنار رنج‌هایشان گذشت، از دردمندی
آن‌ها سوءاستفاده کرد و به فریب و کاسبی در لباس دوست‌نمایی پرداخت، و یا با صداقت
و دلسوزی تمام، طبیب رنج‌هایشان شد. هم بر زخم‌هایشان مرهم گذاشت، هم به وقت
اقتضا، داروی تلخ اما شفابخش به آنان خوراند و احیانا جراحت و عفونت عمیق را جراحی
کرد.
...