فصل پایان انتظار

قیصر امین پور

بی‌تو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند

سال‌ها، هجری و شمسی، همه بی‌خورشیدند

از همان لحظه که از چشم یقین افتادند

چشم‌های نگران آینه تر دیدند

نشد از سایه خود هم بگریزند دمی

هر چه بیهوده به گرد خودشان چرخیدند

چون به جز سایه ندیدند کسی در پی خود

همه از دیدن تنهایی خود ترسیدند

غرق دریای تو بودند ولی ماهی‌وار

باز هم نام و نشان تو زهم پرسیدند

در پی دوست همه جای جهان را گشتند

کس ندیدند در آیینه به خود خندیدند

سیر تقویم جلالی به جمال تو خوش است

فصل‌ها را همه با فاصله‌ات سنجیدند

تو بیایی همه ساعت همه‌ ثانیه‌ها

از همین روز، همین لحظه، همین دم عیدند

...